Duitsland, deel V

Zijn dagen zijn geteld maar hij besluit er nog een schepje bovenop te doen. Want wat heeft hij nu werkelijk te verliezen?! Hooguit het geheim dat hij zolang als hij leeft met zich meedraagt, de plannen die ooit zijn beraamd zijn ten uitvoer gekomen en wat de wereld hem verder te bieden heeft, ook dat raakt hem niet. Hij weet immers dat voor ieder levend wezen ergens Ispahaan wacht. Vrijdag is niet zaligmakend en met het weekend in het vooruitzicht denkt hij niet langer na omtrent zijn verleden. Dat er geen toekomst meer is die op hem wacht, ook dat zal hem rustig aan de billen roesten. Maar ook van billen is geen sprake meer, hooguit wat uitgelubberde vellen die ooit iets van zijn vroegere lichaam kunnen verraden. Gespierd en wel, een blonde kuif, een prachtige stem en een hiernumaals dat iedere dag opnieuw iets bijzonders voor hem in petto had. En eigenlijk nog steeds heeft. Ja, waar zal hij zich druk om maken. De therapeut die hem is aangeraden zit ook bepaald niet op hem te wachten en zijn besoignes heeft hij hooguit met zichzelf te delen. En delen is iets dat hij allang niet meer doet. Wat schiet hij ermee op wanneer hij daar een ander mee lastig valt?! Toch eigenlijk niets en hij besluit om de schoffel maar weer te pakken, de grassprietjes met een nagelschaartje te gaan kortwieken alvorens zijn eigen nagels van die witte rand te ontdoen. Zijn teennagels doet hij sinds lang niet meer en deze steken door zijn vertrouwde pantoffels heen. Maar ook dat is geen malheur.

Wat wel een malheur is het gegeven dat hij op die valreep toch nog een aantal besluiten zal moeten nemen. Dat lastig vallen is een ding, dat delen een ander. Dat iedere medaille een keerzijde kent, dat de achterkant van de werkelijkheid een andere waarheid bevat, dat het gelijk niet altijd recht doet aan het gelijk oversteken en dat de ander een poging doet om hem te belazeren, ook dat zijn feiten waar hij zich reeds lang bij heeft neergelegd. Eerlijk gezegd weet hij niet beter en wanneer zaken uit de hand dreigden te lopen, was er altijd wel weer iemand die stop riep. Of een dreun verkocht. Ach, het zal op termijn allemaal wel loslopen. Neen, hij kan het beste zich op het hier en nu gaan richten. Dat is wel zo makkelijk, maar of het voor hem ook zo eenvoudig is…