Easy Rider(s)

‘Als je niets te doen hebt, doe het dan niet hier. I.v.m. mijn afwezigheid ben ik er niet. De reden is dat ik weg ben.’ Draken van uitdrukkingen die er geheid om vragen om een glimlach bij de lezer te bewerkstelligen. Maar ook dat valt te betwijfelen. Anders wordt het wanneer een goedwillende motorclub zich met mensen met mogelijkheden op het asfalt begeeft om ze te ‘pleasen’ met een rondje om de kerk terwijl er geen kerk te bespeuren valt. Hooguit een winkelcentrum dat brandt in een oververhitte zon, de mensen aanspoort om karrenvrachten vol geladen aan voer voor het weekend gebeuren in te laten slaan. De aanbiedingsijsjes die ervoor zorgen dat schappen leeg raken, dat het gemarineerde vlees zich mag gaan verheugen op het vreugdevuur dat hen te wachten staat, dan wel dat de wijsheid waarschijnlijk aan het einde van een overgoten avond te wachten staat. De dorstigen laven en de hongerigen voeden en de mensheid de gelegenheid biedt om zich over te geven aan een uitbundig Bacchanaal… Waar de Hoorn des Overvloed ervoor zorgt dat mogelijke vetes die zich voordoen onder de noemer van drank en man, alsnog ervoor zorgen dat aan dat uitbundige feest een andere wending wordt gegeven. Het zal niet de eerste keer zijn dat zaken naar voren komen die anders bedekt zouden blijven onder de mantel der liefde. Wat dat betreft is er nog weinig nieuws onder de zon wat de mensheid betreft. En terwijl de Donald zich buigt over zijn balletje, met zijn MacDonald vingers ergens in de Schotse Hooglanden zijn gasten shockeert, maakt hij zich op voor die ontmoeting met ene P. ergens in Helsinki. Want zo is de man die niet alleen het geluid van een Olifant presenteert, hij trompettert dat het een lieve lust is, hij is zich in de regel niet geheel en al bewust wat hij met zijn grappen en grollen allemaal teweeg weet te brengen. Dalende koersen, de ene veeg is nog niet uit de pan of een volgende veeg doet zich reeds voor. En terwijl zijn adviseurs er alles aan gelegen is om hem voor ernstige fouten te behoeden, waant hij zich als een olifant in een porseleinkast. Rollend en bollend, een vette Mac in de ene, een bal in zijn andere hand jongleert hij zich door de wereld van vandaag. Mogelijk dat dit de reden is van mijn beoog, simpelweg door het feit dat naast die dubieuze motorclubs er ook nog anderen zijn die juist die keerzij naar voren weten te brengen, hun motoren laten brullen juist om mensen bij wie de mogelijkheid zich niet zo direct voordoet, op een uitje te trakteren. Maar of die man uit Amerika ook zo begaan is met de mensheid…