Een dag als vandaag…

Weinig origineel, maar dat kun je met een gerust hart aan mij overlaten. Ik heb wat met bonnen, cadeaubonnen wel te verstaan en niet direct bonnen die uit Leeuwarden afkomstig zijn. Waarbij dat Rijksmerk veelal aangeeft dat er wederom een overtreding is geconstateerd, vergezeld van een bepaald bedrag dat in de staatskas vloeit. Liever zet ik die bedragen om bij mijn favoriete winkel en krijg daarvoor in de plaats wat afdrukken die een enkele indruk die ik heb gehad, hebben vastgelegd. En dat op een dag als vandaag waarbij hagelstenen kletteren, de wind niet goed weet uit welke hoek te waaien, de verwarming er alles aan gelegen is om de energieheffing wederom te gaan verhogen, vlaggen halfstok hangen en de rimpelingen van een ouder wordend bestaan zich op mijn gelaat aan het aftekenen zijn. En waar de wind om Marie huilt, de zon er alles aan gelegen is om deze dag toch van een kleur te voorzien, maak ik me op zonder make up om me met triviale bezigheden bezig te houden. De bekende boodschap, het plagieren van eigen plagiaat, het doelloos richting gaan bepalen juist op een dag als vandaag en het kleuren buiten de lijntjes die als een duidelijk gegeven, de richting zouden kunnen bepalen. Ik bedoel maar, op welke wijze en op welke manier kan ik mijn wensen gaan onderbouwen, wanneer ik mezelf enige beperkingen opleg” Tenslotte lukt het mij nog steeds om de nodige pecunia om te zetten in bezit, terwijl ik al zoveel bezit tot mijn beschikking heb” Waarbij ik durf te stellen dat ik ‘er niet in omkom’, maar dat het voor een buitenstaander mogelijk wat veel van het goede is. Leven vraagt nu eenmaal een tol en roem gaat vaak gepaard met vele aanbidders. Van dat laatste heb ik absoluut geen last, want om die last te kunnen dragen gaat ver buiten mijn vermogen. Tenslotte kijk ik uit naar maandag, wanneer ik de stofzuiger hanteer en mogelijk nog van een gebakje geniet. Maar ook dat blijft de vraag, gelijk ook de vraag wat ik op die dag zou willen eten. Waar ik in het verleden nog weleens als een ‘holle bolle Gijs’ mijn buik wist te vullen, gaat het mij tegenwoordig een stuk minder makkelijk af. Een kinder- dan wel seniorenportie is duidelijk aan mij besteed en de overdaad waarmee menig restaurant uiteindelijk de varkens mee weet te voeren, geeft duidelijk weer dat niet alleen de overdaad schaadt, maar ook dat meer verantwoord en bewust eten, het de mens die in dit land leeft een stuk moeilijker heeft gemaakt. Om over de inhoud van dit bericht verder maar te zwijgen…