Een dilemma voor Pauline

Wanneer werken herkenbaar zijn, is de kans groot dat een bepaalde mate van voorspelbaarheid zich voordoet. Wanneer er sprake is van een afwijking, bestaat de kans dat iemand op het verkeerde been terecht komt. Hetgeen de afwijking bevestigt. Afwijkend gedrag wordt veelal opgemerkt, daar wordt in de regel actie op ondernomen en voor je het goed en wel beseft, duikt de hulpverlening aan alle kanten op.

Dat is niet het geval wanneer een kunstenaar zich permitteert om vergelijkbaar afwijkend gedrag in werken naar voren te gaan brengen. Dan heb ik het eenvoudig weg over schilderijen waar de hand van de meester ervoor zorgt dat er wederom een herkenning plaats vindt. Maar dit keer gaat het over die eerder genoemde afwijking. Een dilemma voor de meester, een ogen opener voor de toevallige bezoeker die daarvan kennis neemt.

Hoewel, dat van die toevallige bezoeker daar is geenszins sprake van. Ik ben die bezoeker en heb dan ook het genoegen om in Atelier Bergen bij Pauline op de koffie te komen. Mocht daar plaatjes nemen en mijn oog werd op een zeker moment geobsedeerd door een werk wat zich ietwat buiten het voorspelbare bevindt. Het heeft wat weg van een kind dat zich permitteert om buiten de lijntjes te gaan kleuren en het zijn dan ook die kleuren die ervoor zorgen dat ik in haar werk ben verdwaald.

Intrigerend door wat zich in mijn ogen en daardoor in mijn hoofd voordeed, de dwaling die zij zich durft te permitteren en zo geheel anders dan dat wat ik van haar gewend ben. En nu ben ik de relatieve buitenstaander, krijg ik de kans om mijn ogen niet alleen de kost te geven maar verdwaal ik ook nog eens in het beeld dat zij mij voorschotelt. Er is echter ook een maar… het maar van het dilemma waar ik haar op trakteer.

Moet zij, een begenadigd schilder, zich iets van mijn opmerkingen aan gaan trekken, wie ben ik om daar mijn gedachten over te laten dwalen dan wel dien ik haar te volgen in het mogelijk verstandige besluit dat zij dient te nemen door haar werk ook nog eens aan een mogelijk kooplustig publiek voor te schotelen?! Leven van de kunst is niet alleen een levenskunst maar biedt ook nog eens de mogelijkheid om naast het brood ook nog wat beleg op die boterham te bekomen.

Pindakaas een alternatief, vleeswaren een andere mogelijkheid, smeerkaas een goede derde en op de vierde plaats iets wat je je een enkele keer kunt gaan permitteren. En wanneer er sprake is van slechts een enkele boterham kan de tevredenheid een rol gaan spelen. Maar zover is het gelukkig nog niet.

Waar zij doeken in voorraad heeft, het penseel met verve hanteert, het palet tot haar beschikking staat en zij voorbereidingen treft om op termijn wederom bij de Kunst10daagse acte de presence te gaan geven, kan het niet anders dan dat de mogelijk door haar straks ingeslagen weg met werken tevoorschijn komt die menigeen met open mond zullen gaan aanschouwen. En dat de plaatjes van vandaag een voorproefje kunnen zijn… dat blijft naar mijn idee de vraag!