Een goedenavond!

Opgelucht haalt iemand adem, opgelicht zorgt voor ademnood. En dat slechts door het wisselen van een enkele letter. Nu weet ik wel dat mijn betoog voor vandaag menig schel voor de ogen doet vallen, wanneer echter een schel een schol wordt, kan het niet anders zijn dan dat ook in dit geval het wisselen van een enkele letter, de ander op een dwaalspoor kan gaan zetten. En wanneer zetten zitten wordt, ook in dat geval val ik wederom in de herhaling. Niet dat dit mij kan gaan storen hooguit wanneer het staren wordt. De oogkleppen worden weggesmeten en de ogenblikken daarvoor in de plaats worden geplaatst.

Weer eens lekker bezig met de Nederlandse taal, omdat ik het Chinees niet machtig ben. Laat staan het Vlaams wat elders gesproken wordt en wanneer ik een poging waag, zal ik direct door de mand gaan vallen. Waarom iets spreekwoordelijke gezegdes zijn, ook dat is mij een raadsel. Wanneer ik iets onderneem maar er niet in slaag om dit tot een goed einde te brengen, wacht mij die mand. Is er uiteindelijk wel iets dat mij wacht. Maar wanneer mij gelijktijdig de mantel wordt uitgeveegd, kan ik wachten tot ik slechts nog wat beenderen (222) tel, voor de mantel der liefde mij toe weet te dekken. Of wordt het stomweg onder het kleed geveegd?! Ik bedoel maar, weer eens ouderwets een nietszeggend verhaal naar voren brengen, opdat ik de mogelijke schijn van de werkelijkheid weet te onderscheiden.

Een lichtig verhaal dat deugd doet door de luchtigheid waar ik mee begon. En wanneer ik weer in staat ben om de plank mis te slaan, de spijker zijn kop buigt en het verhaal dit keer niet eindigt zoals veel sprookjes vaak eindigen, heb ik mijn taak voor vandaag wederom volbracht en rest mij niet veel meer dan u, ongekende lezer, een meer dan genoeglijke avond te wensen.