een GROOT genoegen.

Noem het geen rompslomp. Want rompslomp is het niet bepaald, dat het wat uit de hand is gelopen een ander verhaal. Dat neemt niet weg dat wanneer je zo lang aan het verzamelen bent (en nog lang niet uitverzameld), dat het op een ander moment de bedoeling kan zijn dat er toch afscheid moet worden genomen van al die (in andermans ogen) parafernalia. Want je kunt nu eenmaal niet alles wat je ooit in je leven bij elkaar gegraaid hebt (weliswaar tegen betaling), niet meennemen naar de plek waar je op termijn komt te verkeren. Dus dien je daar maatregelen voor te treffen opdat de ander niet wordt opgescheept wat ooit niet alleen bekoring trof, niet alleen een lust bevredigde maar ook dat de markt niet direct wordt overspoeld met memorabilia waar de ander, uit op een koopje, zijn of haar slag zal slaan. Hoewel het meer zijnen dan haren zullen zijn. Ook dat hoeft geen probleem te zijn in de wetenschap dat die onbekende bestemming op dit moment wel weer een zekere bestemming zullen gaan krijgen. Waar dan weer anderen van op de hoogte worden gesteld, daar wel/niet iets in treffen waardoor de belangstelling toe kan gaan nemen, dan wel dat ze steeds vaker de betrokkenen maar laten ‘lulle’ en zich weinig van die uitgesproken hobby aan zullen trekken.

Maar je hebt ook weer anderen die er brood in zien om zich met Amerikanen te gaan bemoeien, in die zin dat het veroveren van een truck in Amerika, de overtocht naar Europa en dan de automobiel in een overtreffende trap van nalatigheid weer zodanig aan de praat te krijgen dat het rijden in zo’n automobiel niet alleen een zeer bevredigend resultaat oplevert, maar ook menig mannenoog weet te boeien. Dan doel ik op Michel die voor vandaag het tweede deel van zijn pick up tevoorschijn ziet komen. Waar ik dan weer gewag van heb kunnen maken, waardoor het verloop van mijn berichten dan wel schrijfsels van een inhoud is voorzien. En daar doe ik voornamelijk mezelf

een GROOT genoegen mee!