Bij deze dus!

Wat maakt het verschil dat Belgen anders zijn dan Nederlanders. Nederlanders zijn over het algemeen bekrompen, terwijl Belgen het ‘joie de vivre’, simpelweg levensvreugd ten volle benutten. En waar wij geen klaagmuur hebben maar wel een goed (8) scoren op een lijst van 10 punten ten aanzien van klagen, daar weet de Belg niet veel meer te doen dan nogmaals het glas te gaan heffen, de Koninkc niet voor de gek te houden en de bollekes niet aan te slepen zijn. Of waar het Bourgondisch zijn tot een levenswijsheid is verheven… Althans, dat probeert mijn goede vrind uit Den Haag mij wijs te maken en verdomd, daar slaagt hij in. En dat een weekblad als Elsevier daar door een columniste aandacht aan heeft weten te schenken, je hoeft Stephan Vanfleteren maar op te zoeken en voor je het weet verdwaal je in zijn kunsten in veelal zwart/wit formaat. Dan doel ik op zijn werk als fotograaf en de vele prijzen die hij inmiddels vergaard heeft.

Een mode ontwerper als Dries Van Noten, waarbij zijn werken niet geprijsd in de etalage terug te vinden zijn, een schrijver als Herman Brusselmans die het presteert om jaarlijks een behoorlijk aantal boeken het levenslicht te laten aanschouwen, een Dimitri Verhulst die ook zijn geest zonder dat er sprake is van geestrijk vocht kanalen laat bewandelen die de ‘Helaasheid der Dingen’ in een bijzonder daglicht stelt. Of een Hubert Lampo, een Roger van der Velde, een Johan Daisne dan wel een Louis Paul Boon, een zanger in de vorm van Ferre Grignard die niet te beroerd was om de omzet in zijn toenmalige kroeg (gelijk een Vlaming op cafe en op pensioen gaat) gelijkelijk door zijn eigen keelgat te gieten, waar een tram nog steeds door die smalle straatjes gaat en je benen onder het tafeltje op het trottoir moet schuiven wil je deze behouden. Waar allerlei verschillende markten op verschillende dagen door de week zichtbaar zijn en de vogeltjesmarkt op zondag nog steeds publiek van boven en onder de rivieren de grens over laat steken. Ik bedoel maar, door Bruno heb ik meer van Antwerpen gezien en mogen meemaken dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden.

Of om rond te dwalen op Schoonselhof, waar velen rusten en het niet verwonderlijk is wanneer ik daar mijn overleden ‘helden’ daar tref. Een Ferre Grignard, een Roger van der Velde, een Hubert Lampo om maar eens wat namen te noemen. Dan wordt het wederom tijd om ook wat woorden aan het derde deel van de foto’s van Jan naar voren te brengen, onder de noemer van Design dan wel Gothic.

Niet dat deze omschrijving ertoe doet, maar het kan soms handig zijn om deze in een bepaald perspectief te plaatsen. Bij deze dus!