Een regel overtreden …

Een ode aan mezelf…?! Het kan ook te gek. Om over los lopen maar te zwijgen. Want als het aan de huidige mens ligt, vergeet deze voor zijn of haar gemak die anderhalve meter. Een beetje baldadig is niet genoeg het heeft veel weg van een vorm van opstandigheid. De appels worden weer eens met de peren vergeleken, de bananen lopen de kans om de pisang te zijn, de handhavers kijken naar links als er rechts van hen iets niet goed is en wie het kwaadschiks wenst, die wil geschiedde.

En ik bestel een boek van de hand van Tommy Wieringa. Gesigneerd nog wel en voor een bedrag waar ik in een gerenommeerde boekhandel waarschijnlijk met de benzinekosten meegerekend, een veelvoud over de toonbank had kunnen leggen. Nu hoef ik alleen maar af te wachten wanneer het boek door de brievenbus op de deurmat valt. En Kees bracht niet alleen stoepkrijt.

Heeft foto’s vernaggeld en daar een spannende collage van gemaakt, waardoor ik de indruk heb dat ik met iets totaal nieuws wordt geconfronteerd. Hetgeen waarschijnlijk ook zijn bedoeling is, alhoewel hij het ook wel leuk vindt om mij geregeld op een ander been te zetten dan wel een ander pad te laten inslaan. Ik bedoel maar, zo simpel kan het leven zijn en geeft op een bepaalde manier wat kleur aan mijn leven. Hoewel ik in de regel weinig over kleur te zeiken heb. Blauw spreekt mij aan en met wat groen ben ik ook wel tevreden, maar rood… dat wordt een dingetje! Was het alleen maar door het feit dat rode lichten veelal garant staan voor een verbod. En om dan de regel te gaan overtreden…