Een week geleden…

Ik sta op met een gevoel uit een ver verleden: een regelrechte kater! Maar die verdwijnt alras wanneer ik teruggrijp op een week geleden: tenslotte bivakkeerden wij toen elders. En dan te bedenken dat wij op zaterdag allereerst een fles Leffe soldaat hebben gemaakt, de zon uitnodigend bleef schijnen, het goed toeven is daar en dat de warmte aan alle kanten om ons heen straalt (dat wil zeggen dat oma en kleinkind, moeder en dochter elkaar aan alle kanten weten te vinden) en vader en vader zich de geneugten des levens via het glas weten te verheffen, kan het haast niet anders dan dat ons een pracht week in het vooruitzicht wordt gesteld. En laat dat nu nog eens plaatsvinden ook! Maar dan vindt het eerste succesnummer plaats: op naar de supermarkt! Maar… omdat Ria rap is met het verwijderen van de bonnetjes, kan ik de naam van die supermarkt niet meer achterhalen. Met een karrenvracht aan ingredienten wordt de koelkast royaal gevuld en neemt Vincent als niet onverdienstelijk ‘kok’, de eerste pasta maaltijd voor zijn rekening. Dat alles biologisch verantwoord is, dat er geen gluten in de maaltijd te vinden zijn, dat Liva en oma Tukkie elkaar bezig weten te houden, dat Marlies straalt en dat het keukengerei nogal aan de botte kant is, dat een samenraapsel van pannen er alles aan doen om de maaltijd tot een culinair niveau te laten stijgen, dat alles maakt dit keer geen enkele indruk. De perziken die niet te eten zijn, dus worden afgekeurd, de vijgen die niet te pruimen zijn en dat wat later de gele meloen de weg van het afgekeurde fruit zal gaan volgen, ach de kniesoor is dit keer in Alkmaar achter gebleven. Maar dat in de avond een volgende fles Leffe de eerste volgt, is stomweg te danken aan het feit dat juist in die supermarkt nog verscheidene andere flessen te vinden zijn, kan hooguit de feestvreugde maar verheugen…. Dat het slapen weldadig is, na 17 uur op te zijn geweest, daar kan het harde kussen weinig aan doen. Het bed kent een kuil, in de nacht staan muggen garant om de een dan wel de ander met prikken te verblijden en komt zelfs Vincent tot de ontdekking dat een lange broek en sokken niet voldoende blijken te zijn om dat ongewenste volkje tegen te houden. De jeuk is navenant, het krabben voorspelbaar en het idee dat na een minuut of vijftien het grootste leed wel geleden zou zijn… blijkt wederom een illusie.
En een Post Scriptum is ook hier op zijn plaats: Gourmet Deco Gruppo Arena, waarbij de Leffe Birra Blonde voor slechts 4,59 euro op het bonnetje is komen staan, om van de rest maar te zwijgen! Simpelweg door even in de vorige afvalzak de bonnetjes onder koffiedrek vandaan te toveren.