En niet meer dan…

KIJK! Is dat nu niet verrassend. Iemand die met een stoel aan de haal gaat, daar toch een ietwat vervreemdend element aan toevoegt en dan op die manier zijn creativiteit weet bot te vieren. Weer eens wat anders dan gewoon, waardoor kunst in een andere categorie terecht dreigt te komen. Want wat kan zijn bedoleing zijn geweest?

Een oefening om zich een bepaalde techniek eigen te gaan maken? Of simpelweg wat stoeien met de mogelijkheden die hem ten dienste staan. Met andere woorden, hoe krijgt hij dit nu weer voor elkaar? Want de opdracht is heel eenvoudig. Een stoel. En daar hoef je in de regel je hoofd niet voor te breken. Maar blijkbaar is dit gegeven breekbaar. Een stoel als een draagbaar is niet zo zinnig, een breekbaar niet van toepassing en ook een doesstoel komt niet in aanmerking. Toch is die simpele stoel van een eigenheid die zijn weerga niet kent. Een fauteuil komt dit keer niet in aanmerking, een crapeaud ‘nicht im Frage” en wat het meer kan zijn, dat is aan de aanschouwer van dit werkstuk. Dat dit van de hand van Martin is, ook dat zal voor menigeen niet van toepassing zijn.

Het is zoals de stoel is! En niet meer dan DAT!