Eruit halen wat er…

Nog een daggie

Eruit halen wat er vandaag nog inzit, want morgen… zijn ook zij vertrokken. Vincent is gearriveerd, staat klaar om hen te ontvangen, geniet van de duivels die zijn mond geregeld nog bespringen, zowel in de ochtend als in de avond en zal het dan moeten doen met de herinnering aan die maaltijden die ik hem op de valreep heb doen toekomen. Een gewaagde combinatie maar gezien het feit dat ook hij een liefhebber is van Sambal Oelek, de Brandal voor het gemak even vergeet, is het de kunst om op termijn de vlammen aan de uitlaatkant niet direct te gaan doven, opdat je er twee maal genoegen aan kunt beleven! Het zij hem gegund en de wetenschap dat het uiteindelijk ergens in Moeder Aarde gaat verdwijnen, ook dat schenkt mij wat deugd.

Terug naar hier! Nog een daggie en dan… zullen wij het ook met de herinneringen moeten doen. Het bezoek aan de kinderboerderij (op zaterdag en maandag gesloten), de simpele fietstocht en LIVA in een rugdraagzak, werd omgeruild voor een bezoek aan de kruidentuin. Hetgeen geen enkel probleem voor haar was, gezien de snelheid waarop zij zich op de paden begaf. En waar ieder steentje, elk blad en de hoeveelheid twijgjes steeds opnieuw voor een bukkend wezentje zorgde. Want bukken kan zij wel, genieten naar mijn idee ook en terwijl mama, oma en opa in haar voetsporen traden, was het op zich een prima belevenis. De kreten die zij slaakt is een geluid dat direct in mijn geheugen blijft hangen, laat staan wanneer zij wordt gecorrigeerd en daar toch wel een klein drama van weet te maken. Ook dat hoort erbij en dat is wat wij straks toch wel node gaan missen. Het is LIVA die net doet als ooit de ogen van Kwatta op die soldaat waren gericht. Die het ene moment verwonderd om zich heen kijkt, het andere moment zich richt op een dingetje dat haar aandacht verdiend om een volgend moment alsnog te besluiten om de sleutels van de kasten tot haar bezit te gaan maken. Geen sleutelkind, hoewel daar misschien op termijn ook wel mogelijkheden elders voor zijn.

Een programma dat nog afgewerkt dient te worden, Marlies die Ans, Wil en Cora ook nog het genoegen heeft gegeven om van beiden fysiek afscheid te gaan nemen, wij over enige tijd waarschijnlijk naar Egmond aan Zee gaan, opdat het strand nog even de voeten kan gaan beroeren, de zee zijn zilte geuren aan LIVA doet toekomen en wij ergens met elkaar een hapje gaan eten. Daar dienen jullie het vandaag mee te doen, daar maak ik gewag van en wat er straks nog meer op het programma komt te staan…