Flarden

7 december. Dat stond ooit voor een divisie. Ergens in een heel ver verleden. EM was een symbool dat stond voor Expeditionaire Macht. En dat stond ooit op mijn tenue, toen ik deel uitmaakte van het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene. In de Westenbergkazerne in de buurt van Deventer. 13 PaInfBat stond er op de YP’s 408. Geleverd door Daf en het waren gepantserde wielvoertuigen. Het is dan ook 1967 en ik ben onder de wapenen geroepen. 67/1 als dienstplichtige.
Een beladen onderwerp in de huidige tijd. Nederland was ternauwernood herrezen en het voormalige Oost-Indie moest bevrijd worden. Van de Japanner. Maar ook van de opstandelingen die onder leiding van Soekarno hun strijd om de vrijheid onder de noemer ‘Indonesia Raja, Merdeka, Merdeka’ naar voren brachten. Ettelijke duizenden militairen gingen naar de tropen, waar de guerilla’s hen opwachten. Westerling hield huis en de slachtingen waren navenant. Er was strijd geleverd en de strijd was nog lang niet voorbij. Karel Doorman was in de slag in de Javazee ten onder gegaan, zijn kreet ‘all ships follow me’ was omgebogen naar ‘ik val aan, volg mij…’ En kreeg weer veel laten een vliegkampschip dat zijn naam droeg.

Het embleem verdween. Daarvoor in de plaats kwam er een klavertje vier. En ik kon op mijn strepen staan: soldaat 1e klas en niet veel later korporaal. Er waren KVV’ers in dienst genomen: Kort Verband Vrijwilligers. En die hadden recht op een eigen korporaals mess. Dienstplichtig korporaals sliepen met z’n vieren op een kamer. Een zekere luxe deed zich voor. En dan te bedenken dat wij in Duitsland oefenden voor het moment dat de Russen zouden komen, de Koude Oorlog was in volle gang en de Luneburgerheide lag vol met niet ontplofte granaten.

De Vierdaagse om een andere belevenis naar voren te brengen en zowaar, ik kwam ook nog op een foto in de Legerkoerier… Van een Korporaal die voor de zoveelste keer de loop erin bleef houden. Flarden zijn het voor vandaag, flarden van een verleden dat ik vandaag nog even deel!