SEKS(e)(n)

Om een koe bij de hoorns te vatten, dat valt verdraaid niet mee! Laat staan dat er rond de kop van die koe een mugmetdegoudentand rond cirkelt. En dat Dries van Noten een wezenlijke rol in dit geheel krijgt toebedeeld, komt met grote regelmaat naar voren. Immers niet de eerste de beste Antwerpse couturier. Waardoor de toon is gezet en het seks(e)(n) een kader krijgt. ‘De KOE zet de genderverhoudingen op scherp. Gedaan met de ongelijkheid, niet langer moet een vrouw (Natalie Broods met een (h)eerlijk Belgisch accent) zich weren tegen twee mannen (Peter van den Eede, ook een Belg) en Willem de Wolf, een oprechte Nederlander.
Want ze nodigden een vierde uit: Lineke Rijxman, theatermaakster bij het Amsterdamse gezelschap mugetdegoudentand.

Het gezelschap laat zich inspireren door Goethe’s roman Die Wahlwandtschaften, door de schrijver opgezet als een amoureus experiment genre Temptation Island. Vallen de personages ten prooi aan hun passies, hun driften, de zogenaamde natuurwetten? Of zegeviert de ratio? Het einde was toen ook al catastrofaal…’

Een geweldige voorstelling die van het begin tot het eind het publiek op scherp weet te zetten. Seks(e)(n) gaat over hokjes en labels, over definities en appropriaties, over vrijheid en maakbaarheid. Vier mensen banen zich een weg door een lexicon van nieuwe en oude termen, proberen die te grijpen en te verfijnen. In seks(e)(n) gaat het erom steeds onderweg te zijn, in de sprong.
Bovenal is seks(e)(n) een opening. En wanneer LGBTQIA+ regelmatig de revue passeert, is het geenszins vervreemding maar hooguit een variabele op het syndroom van Gilles de la Tourette!