Flauw & kul.

Grappig dat er mensen zijn die in die valkuil trappen. Iets met het falen van tijn o.i.d. En daar dan hun zinnenroerselen naar voren brengen. Van en stil verdriet kan immers geen sprake zijn en dat die tranen naar binnen vloeien, ook daar zet ik een vraagteken bij. Men doet nu eenmaal niet veel meer dan dat het gemoed aangeeft. Van rozen en een kaart, van een uitje naar de sauna, van een gedicht dat in het verleden een rol heeft gespeeld en waarvan de schrijver nog steeds die geheel onbekende is.

Van hartjes en waar geen sprake kan zijn van een Jantje die een pruimpje zag hangen. Hoewel de pruimen door import vroegtijdig wel te pruimen schijnen te zijn. Vergeet mij nietjes omgebogen worden naar vergeet me welletjes. En het soms bij mensen naar boven komt om van meerdere walletjes gebruik te gaan maken. Schijnt weer iets met eten te maken te hebben, maar ik kom vandaag niet veel verder dan wat constateringen naar voren te gaan brengen. Een boekhandelaar die aan zijn laatste hoofdstuk begonnen is, een schrijver die niet verder komt dan zijn voorwoord, een achterflap die heeft ontdekt dat hij geen appelflap is, een kroket met een identiteitsstoornis en zich verslikt in een oliebol, en nog wat meer van die flauwekul waarbij ik wederom de scribent ben.


Alsof ik niet veel beter te doen heb!

Ja, een schuine foto van Martin plaatsen!