Persisteren.

‘Ik laat me niet door anderen de les lezen! Sterker nog: ik persisteer!’ En dan te bedenken dat er Kamerleden zijn die overtuigt van hun gelijk blijven volharden in dat wat zij naar voren weten te brengen. Of burgers die weigeren om zich bij een uitspraak van een rechter neer te leggen. Anders is dit voor burgers die niet veel meer te doen hebben dan hun mening naar voren te brengen. Ook dan kan er sprake zijn van een volharden. Veelal onder de noemer dat vanuit hun perspectief dit de enig juiste mening kan zijn. En zo blijven we wat hangen in omstandigheden waar we niet altijd invloed op kunnen gaan uitoefenen. Stemmen dus, stelt menigeen. En waar de ander besluit om juist niet te gaan stemmen, opdat die enkele stem waarschijnlijk nergens de doorslag zal gaan geven, ook di mensen blijven overtuigt van hun eigen gelijk.

Constateren dat een democratie niet veel meer is dan dat een meerderheid een minderheid probeert te ringeloren. Ook een manier om tegen de wereld aan te blijven kijken en waar veelal het gegeven dat ‘leven je overkomt’, een soort van lotsbeschikking kent. Waardoor je de eigen keuze naar de achtergrond ziet verdwijnen. Halverwege februari, de wereld in rep en roer en waar inzamelingen voor de slachtoffers elders de hoofdmoot dienen te zijn. En onderwijl blijft de wereld maar doordraaien, waardoor dit bericht de neiging kan gaan krijgen om ondergesneeuwd te raken. Maar ook dat is simpelweg een gegeven, waar ik niet onder uit kan. Dus vandaag maar weer een blik naar buiten, waar wederom Martin zorg voor heeft gedragen.

Of hij ook persisteert…?!