Flauwekul op wikswegen!

Mensen hebben vaak de neiging om in cirkels om elkaar heen te draaien. Anderen duiken vaak als haviken op hun prooi. Derden doen er alles aan om met alle winden mee te draaien. En vierden duiken op in trapportalen. Ik heb wat met trappen, vandaar dat er soms weleens geen lijk in een trapportaal te vinden is. Hoe dat nummer er verder ook uitziet, laat ik dit keer in het ongewisse… Want na gisteren kan ik hooguit vandaag geen noemenswaardige wetenswaardigheden te berde brengen. Hetgeen dan weer zorg draagt voor een dilemma waar ik me uit moet zien te redden. En waar de reddertjes zijn gebleven, waarschijnlijk achter de herders aangegaan. Die hun slapeloze schapen aan het tellen zijn.

En over herdertjes gesproken: wanneer Franciscus het celibaat op gaat heffen, de bisschoppen de kardinalen in aantal laten toenemen, getrouwde priesters de pastoors met dikke bolknakken kunnen gaan vervangen, er ruimte ontstaat voor het uitwisselen van Godsdienstige ideologie, ook kanniebalen (jawel bewust een e!) de gelegenheid wordt geboden zich tot iets anders te laten bekeren, het kruis niet alleen door ongelovigen wordt gedragen, kan het haast niet anders dan dat wij meevaren op het schip van wat ooit een Ark is geweest. Waardoor dit bericht wederom uit de hand dreigt te lopen en dat met het vooruitzicht dat het morgen 8 oktober zal zijn en Alkmaar zich opmaakt om dit geheel feestelijk te gaan vieren, anderen besluiten om naar elders, bijvoorbeeld de Efteling, te gaan.

Dat neemt niet weg dat vandaag in het teken komt te staan van die eerder genoemde trappen, die ik her en der tot mij genomen heb. En wanneer anderen het idee hebben dat ik weer eens van mijn wegen afdwaal: wikswegen blijft een dingetje, voornamelijk mijn dingetje en wanneer dit de enige dingen op dit moment in mijn leven blijken te zijn..