Gedag

Zuurkool” Met worst, natuurlijk. Vanzelfsprekend wanneer daar ook de nodige eisen aan worden gesteld. Van diervriendelijkheid tot biologisch verantwoord. En alles wat daar tussenin te verantwoorden valt. Want dat het te verantwoorden valt dat valt, bij nader inzien, te bezien. Niet dat iedereen zich een keurmerk kan permitteren, niet dat alles wat onder de noemer van verantwoord valt ook te verantwoorden valt, laat staan dat er veel onder de pet blijft dan wel op termijn alsnog voor de nodige problemen kan gaan zorgen. Boerenkool. Ook zoiets. Geplukt met een masjien, gewassen en verpakt ligt het in aanbiedingszakken te wachten op de klant. En waar voorheen de stronken nog een thuisbewerking dienden te ondergaan, wordt het nu in verantwoorde plastic verpakkingen aangeboden. En mocht dit niet direct de voorkeur hebben, dan speelt de supermarkt hier met groot genoegen en graagte op in. De kant en klare maaltijd, dit keer voorzien van een gehaktbal valt in de regel niet te versmaden. En war zout een veronderstelde boosdoener is, waar suikers uit den boze zijn en allerlei chemische producten aan het geheel worden toegevoegd, houdt de overheid zich bezig met nieuwe richtlijnen, worden alternatieven door dieetgoeroes aan alle kanten naar voren gebracht en raakt de mens steeds meer zich kwijt op wat voorheen de vanzelfsprekende standaard was. Worden de sigaretten op termijn van een groen/bruin/grauw etiket voorzien, raken de reclames voor drank en andere geneugten in de vergetelheid en kan Bols het wel op zijn dikbuik schrijven wanneer er gesproken wordt over ‘elken dag een glaasje…’ Drink per man driekwart kan en is het Melkbrigadiertje naar het museum verbannen. Waar Kwatta staat te wachten, Droste en Ringers werken aan een come-back en waar het blikken trommeltje van Tjoklat zich mag verheugen omtrent een sticker waardoor de kleur van de betrokkene neutraal is geworden. Het zijn nu eenmaal andere tijden en het gegeven dat ook ik op termijn het land van de levenden ga verlaten, roept nog even een herinnering op om niet veel later in de vergetelheid te verdwijnen. Het zijn dan ook de beelden van vandaag die de nodige toelichting behoeven, tijden waarin de Flower-Power opgang deed, waarin het credo dat wij lief zijn voor elkaar ook geregeld met voeten werd getreden, dat kabouters deel uitmaakten van verschillende gemeenteraden waar momenteel niet veel meer van valt te zien. Het zijn nu een soort van afscheidingsbewegingen, waarbij de een meer onafhankelijkheid pretendeert dan de ander. Of eenmansfracties wanneer men het niet eens is met de richting die een partij voorstaat. En wij laten ons willekeurig in een hokje plaatsen, in een hoekje dringen en halen simpelweg onze schouders op. Gaan over tot de orde van de dag en zien er niet tegenop om diezelfde dag gedag te zeggen…