inter met zo

Neen, je noemt het geen recital. Wel een uitvoering van een aantal enthousiastelingen die er niet voor schromen om hun kunsten aan anderen te vertonen. En waarbij een valse noot ondergesneeuwd raakt door het plezier dat zij vertonen tijdens optreden. Dat het de pan uit swingt, dat een Cubaans intermezzo weer heel andere emoties oproept dan dat de herfst bladeren doen vermoeden, dat trompet en sax zich wagen aan een samengaan en dat de gevoelige snaar voorbehouden blijf aan Bas op zijn basgitaar, dat Ab er alles aan doet om zijn sticks de vellen te laten beroeren en dat een lied zonder tekst zich uitstekend leent om het geheel van een totaal andere noot te voorzien, dat de pianist schuil gaat achter de ruggen van hen die hem zijn voorgegaan dan wel voor hem staan, dat neemt niet weg dat er sprake is van een swingend intermezzo van de zaterdag. Spelen doen zij met volle overgave, de orkest;eider die geregeld zijn trompet hanteert om het geheel nog wat meer te ondersteunen maar vooral zijn leerlingen de gelegenheid biedt om met solo stukken aan de haal te gaan, het tijdstip van de ochtend misschien niet die overtuiging heeft die ergens in een duistere kroeg, waarbij rook, drank en wat geroezemoes gelijk in de jaren vijftig dan wel zestig musici de gelegenheid werd geboden om te gaan jammen, vrijelijk te gaan improviseren en platenlabels als Bleu Note er met toppers aan de haal gingen, scouts van whiskey en Luckies voorzien hun oor te luisteren legden, niemand zich iets hoefde aan te trekken van de huidige overheids inspanningen ten aanzien van een gezonder leven en men zich niet druk maakte verantwoord eten, drinken en gezelligheid zich in zwart wit voordeed, de kleur uit het alledaagse niet veel meer was dan je te wentelen in het nachtleven dat ook toen al, niet voor iedereen was weggelegd. Neen, geen avant garde geen rokerige ruimte voorzien van een enkel peertje, geen walm van alcoholische versnaperingen, wel doordrenkt van het enthousiasme waarmee de musici het publiek weten te vermaken. En dat het swingde… is niet direct te zien bij het aanschouwen van de beelden, dat het ronkte en vonkte… is wat de ander helaas is ontgaan!