Geen rijmelarij…

VOL, half VOL, half LEEG, LEEG. Vol verwachting klopt, maar wanneer er geklopt wordt is het afwachten wie er klopt. De regering?! De overheid in het algemeen, het plaatselijk bestuur in het bijzonder?! De buurman? De buurvrouw? Een onbekende die geenszins verdwaalt is? Dat mens dat door iedereen gemeden wordt?! De dienaar die niemand meer dient? De handhaver die niet veel meer te doen heeft dan te handhaven? De misdienaar die van alles mist? En wat is er mis wanneer het glas half leeg is? Dat betekent dat de andere helft nog steeds vol zal zijn. De zondag waarop de zon het af laat weten, de maandag gevolgd door een nieuwe maan? Ik weet het, je kunt met mij nu eenmaal alle kanten op, behalve de verkeerde kant. En dan te bedenken dat ik niet altijd met alle winden mee waai, laat staan dat ik hoor hoe de wind waait. Zoals de wind waait waaien dit keer geenszins de rokjes.

En broeken lenen zich hier in de regel niet voor. Hij is weg, laat lege zakken na en maakt zich op om elders een andere lockdown te gaan vervolgen. Zijn baard heeft hij afgezworen, daar hoefde geen scheermes aan te pas te komen, zijn tabbert verdwijnt in de kast en ook zijn mijter is OZOSNEL verdwenen. Zijn staf is uit elkaar geschroefd, staat half vol dan wel half leeg te wachten op het volgend jaar en wanneer de oude man de nieuwe gaat verwelkomen, spreken we gewoon af dat in 2021 het nieuwe normaal voor nog heel even de standaard zal zijn. Neen, verwacht van mij dit jaar geen rijm, want mocht er iets te rijmen zijn, zullen het hooguit verkiezingen zijn die nogmaals, vaak niet met de werkelijkheid te rijmen zijn!