Geest gronden

Dat gestichten in de kustprovincies voornamelijk op geestgronden werden gesticht, dat kan geen toeval zijn. Of het nu Santpoort betreft, Endegeest, dan wel Duin & Bosch, Noordwijkerhout dan wel de Geestgronden van Vogelenzang, de weldaad die dit bracht voor lieden met een ‘vrije geest’, behoeft bij nader inzien weinig betoog. Dat geestrijk vocht voor een deel het delirium kon bepalen, dat hallucinaties niet van de lucht waren en dat achterdocht een andere belangrijke rol kon gaan spelen, veelal was de angst de belangrijkste speler in dit geheel. En waar de isoleer een mogelijkheid bood om met de omstandigheden zo goed mogelijk om te gaan, het separeren niet zonder slag of stoot plaatsvond, de injecties in het bovenste buitenste bil kwadrant mogelijk een klapvoet ten gevolge had, ook daar werd niet altijd over gerept.

En wanneer de angst was verdwenen en daar een heel toegankelijk persoon voor in de plaats kwam, ik als bede meegaf aan die ander dat ik blij zou zijn wanneer ik zijn rug uit mijn zichtbeeld zag verdwijnen, een mogelijkheid om de ander een rustigere toekomst toe te wensen, wist ik niet altijd.

De bokjes en de schaapjes gescheiden, de eenvoud van de een en het geniale van de ander, de dwanghandelingen die een leven bepaalden en de pillen die op een slinkse wijze weer uit het orale deel werden gesmokkeld, de macht van de sleutel en het feit dat het onderscheid tussen verpleegkundige en klant niet altijd even duidelijk was, de grenzen die moesten worden geslecht en de behandelaar die ergens op een kamer in gesprek ging met de man of vrouw aan wie niet alleen hulp werd geboden maar ook nog een portie gerichte aandacht, de analyses die werden gerapporteerd in een aan te leggen dossier, het opnamegesprek wat plaatsvond en het team dat ter beschikking stond voor hen die met een ter beschikking stelling dan wel een In Bewaring Stelling werden opgenomen, de Rechterlijke Machtiging die de rechter dwong om zich van de toestand van de betrokkene fysiek op de hoogte te stellen, de vrijheden die werden uitgebreid en de zelfmoorden die zich voordeden, en dat alles onder de noemer van Ger die zo het een en ander is gaan oprakelen.

Waarom iedere keer weer die interesse in die ander, in zijn of haar ‘anders zijn'” Uit nieuwsgierigheid” Om duidelijkheid te krijgen omtrent mijn eigen grenzen, mijn eigen gebreken en daaraan mijn zijn te relateren” Te relativeren desnoods” Geen idee, maar dat de weerklank van een rijk verleden hier een rol in speelt, daar twijfel ik geen moment aan!

Bron: iGer