overgezicht

Ik heb mijn handen vol met… niets! Nu is er gelukkig geen duivel in de buurt die zijn oorkussen vol ledigheid zou kunnen uitkloppen, maar de vraag waar dit en dat toe zal gaan leiden, is volstrekt een raadsel. Ik bedoel maar, wanneer een ‘Geest ‘ uit het verleden de actualiteit van 50 jaar geleden weer oprakelt, is het niet voor te stellen wat er in die loop der tijd niet allemaal heeft plaatsgevonden. Waar ik zijdelings deelgenoot van ben geweest, waar ik direct mee te maken heb gehad of wat ik aan een bepaalde willekeur onderhevig, simpelweg heb laten passeren. Grote geesten hebben hun licht over zaken laten schijnen en kleine geesten hebben de neiging om er met bepaalde gegevens vandoor te gaan. Onder de noemer van wat niet weet, hoeft de ander ook niet te kennen. Vraagbakens die door een site worden voldaan en wat de een begeert, hoeft de ander waarschijnlijk in het minst te schaden. Zolang je dit maar voor jezelf houdt. Enig egoisme is ook mij bepaald niet vreemd. Toch hebben de woorden van Ger mij aan het denken gezet. Was het alleen maar door het feit dat hij heeft besloten om ‘back to basic’ te gaan. Zich de vraag is gaan stellen wie hij is, waarom hij is en wat er nodig is om tevreden te zijn met zijn zijn. En dat vraagt in de regel om enig inzicht in zichzelf. De wegen die hij heeft bewandelt, de paden die hij links of rechts heeft laten liggen, de uitdaging op een bepaalde manier aangaan desnoods ‘back to nature’, bewust kiezen voor een bepaalde levensstijl en dat alles overgoten met een sausje waarin ieder genot op een andere wijze vorm heeft gekregen, het kan haast niet anders dan dat ik daar op een bepaalde manier een wijze van respect voor heb gekregen. Alsof hem een licht is geopenbaard, waarbij hij niet veel meer hoeft te doen dan zijn hart te volgen. Ik dicht wat, schrijf wat, fotografeer wat en denk veelvuldig over de dingen na. Ik lees wat, probeer wat, kook wat, eet wat en poep op bepaalde momenten wat uit. Dat zal niet zo vreemd zijn, echter wanneer ik wat meer in mijn verleden duik, komen bepaalde momenten weer levensecht naar boven. Ook de vraag of ik dingen niet anders had kunnen doen, keuzes die ik heb gemaakt en de schijnbare toevalligheid (liever te vervangen door die bekende samenloop waarbij ik me niet altijd bewust ben geweest van de uitspraken die ik deed of heb gedaan. Een queeste die gaan ander doel heeft gekend dan dat de dag zich ten einde heeft gespoed en de verwachting dat het de volgende dag weer licht zou gaan worden… En de geit die voortdurend vooruit ging. Een vorm van inzicht wat een uitzicht in een bepaald opzicht heeft geboden. Maar of er nu sprake is van een vergezicht…”!