Geloven en een kussen.

Wanneer je tussen haakjes met accolades in de weer gaat, blijft het de vraag of die accolades wel juist gebruikt gaan worden. Want wat je tussen haakjes naar voren brengt is niet veel meer dan een nadere duiding. Een toelichting dan wel een vorm van een gebruikshandeling. En dat alles berust in de regel op mijn niet gewoon associatief vermogen. Waardoor de lezer zich bij sommige zinnen afvraagt of ik nog wel bij zinnen ben. En dat laatste is in de regel het geval.

Wanneer gewoon normaal is dan zou kunnen blijken dat niet gewoon als abnormaal te bestempelen valt. Maar dat is geenszins het geval. Neem nu bijvoorbeeld uitspraken van bewindslieden waarin het een wordt beweerd, terwijl het daar naar handelen totaal ontbreekt. Of dat er excuses worden aangeboden onder een totaal verkeerde noemer.

Joost Prinsen kun je gerust als een taalkundige beschouwen. Als uitgangspunt noemt hij een zekere Minister D. Wiersma van zijn achternaam. De man ging ‘in een boetekleed door het stof’. Hij was een aantal keren uit zijn slof geschoten. En daardoor kwam zijn slof terecht in het stof. Of het volgende:’ ik heb mij gerealiseerd dat dat niet goed is gegaan en dat doet ook mij pijn.’

Hoe is dit nu weer mogelijk. Je schiet uit je slof (nog mazzel dat het dragen van een wapen in Nederland niet is toegestaan) en doet jezelf daar ook pijn bij. Je zou bijna gaan denken dat SM (sadomasochisme) hem op zijn toeren vergezeld.

En dan komt Mark aan het woord, die het zwaard dat boven zijn hoofd hangt, alsnog in de coulissen laat verdwijnen. En hoe ziet dan de duit van Rutte eruit? Want dat ook hij niet met lege handen naar voren komt, hij heeft nog wel een duit over omtrent die Groningse zaak. Steeds meer minder gaan uitgeven.

‘Ongelooflijk pijnlijk, dat zeg ik eerlijk,’ is zijn duit. En door dit te zeggen rijst de vraag of Mark op andere momenten niet eerlijk is. Je zou bijna in sprookjes gaan geloven, maar het zijn wederom verschillende geloven die op dat ene kussen neer gaan dalen. En (uit-einde-lijk) zal alles wel weer goed gaan komen.

Dag haakjes maar waar zijn nu de oogjes?!