van VOREN

Wanneer er sprake is van een impulsdoorbraak, zijn de gevolgen niet te overzien. Wat dat is, een opstapeling van frustraties wat uiteindelijke culmineert in een woede uitbarsting. Veelal vindt dit plaats in een situatie wat tot een poging tot doodslag kan gaan leiden.

Niet dat ik plannen heb om me daar schuldig aan te gaan maken, maar het gegeven van zo’n doorbraak speelt bij enkelen wel degelijk een rol. Gelukkig verkeer ik in de omstandigheid dat ik mijn frustraties op een wat bijzondere manier weet te kanaliseren. Ik schrijf. Veelal voor de kat zijn viool, maak gebruik van informatie die onder mijn ogen komt en weet daar dan weer een A4tje mee vol te schrijven.

Wat dan op een ander moment mij ertoe verleid om dit aan de verschillende Flessenposten te weten Alkmaar en Schagen op een ander tijdstip tot mij te nemen. En zowaar, heb ik ook in de laatste uitgaven weer mijn doelen behaald. In Schagen is de ’tragiek van een komiek’ geplaatst, terwijl Alkmaar mijn ‘Sores’ naar voren brengt. En onderwijl houd ik ook nog eens mijn weblog in leven tot het moment waarop ook mijn blog het leven laat.

Want wat ik in de loop der tijd niet allemaal naar voren heb gebracht, daar lusten de honden geen worst van. Het belemmert mij geenszins om op mijn weg vooruit te gaan, hooguit kan het niet veel meer zijn dan dat ik mijn tijd niet in ledigheid wens door te brengen. En hoe een lezer van mijn epistels over mijn gedachten na gaat denken, ook dat laat zich raden.

Waardoor ik ook vandaag weer van me laat horen! Niet zozeer van achteren, maar meer van voren!