Pas op… de plaats!

‘Hoe het gaat?’, vraagt iemand mij. Ja, dat vraag ik me ook af. Geen reden tot klagen nu de zon schijnt, mijn handen denken daar anders over. Maar nog steeds zijn mijn gedachten vrij. We hebben dan ook in de aankomende tijd weer wat te vieren. Geen invloed meer te verwachten van de Batavieren, maar meer in de trant van herdenken. 4 mei wordt immers gevolgd door 5 mei en ook op 6 mei valt er wel weer wat te vieren. Tenslotte besta ik al sinds 1947 en wanneer dat tot je doordringt loop ik al weer driekwart eeuw op deez’ aardkloot rond.

Niet altijd met veel plezier, maar wel als een tevreden mens. En daar wens ik toch wel even bij stil te staan. Want wat is er in al die tijd niet gebeurd? Nederland herrees, de woningkrapte verdween opdat in een andere tijd sprake is van wederom een woningkrapte. De gulden verdween en Gerrit Zalm had bepaald dat een euro vergeljkbaar was met 2,20. Waar we het nog steeds mee moeten doen. En waar de gulden verdween is het nu een euro die de dienst uitmaakt.

Ik mocht de militaire diensplicht gaan vervullen, werkte bij de Boer’s tentenbedrijf, zat een aantal maanden op een scheepvaartkantoor in Amsterdam en kwam toen die advertentie tegen: Santpoort zocht leerling verpleegkundigen. En ook ik haalde mijn diploma. Kwam in contact met de psychiatrisch gestoorde medemens. En bleef tijdens mijn werkzame leven in die branche hangen. Maar niet eerder dan dat ik ook mijn A diploma had gehaald.

Kwam Ria in het Centraal Ziekenhuis tegen, we gingen in 1979 met vrienden naar Amerika, trouwden, kochten een huis en kregen twee dochters, die op hun beurt ons verrasten met twee kleinkinderen. Ria verloor haar vader, moeder Corry is nog steeds in leven en ik raakte mijn beide ouders kwijt. Pa werd 67 en ma mocht de 70 halen. Loop rond met een ICD, slik nog steeds bloedverdunners, en daar overheen kwam mijn val.

Mijn heup werd een aantal keren geopereerd en momenteel ben ik in het bezit van een totale heup prothese. Het vermoeden van staar zorgde ervoor dat ik twee kunstlenzen heb gekregen, heb momenteel weer goed zicht en kan zonder leesbril boeken lezen. Schrijf wat, fotografeer wat, heb een goed contact met mijn jongste zus terwijl mijn oudste zus reeds lang uit mijn leven verdwenen is. En zo hobbel ik maar wat voort, weet nog steeds ongekende paden te betreden en laat niet na om van mij te laten horen…

Pas… maar op!