God de vader

Als alles gaat zoals het gaat, er weinig eer meer te behalen valt, de dag in een eigen tempo doorgaat, de nacht het niet veel anders doet, de tegenstrevers er alles aan gelegen is om de premier de mond te snoeren, de wanklank overgaat in een zuivere noot, de nood niet aan de man wordt gebracht, valt er eigenlijk weinig te concluderen.

Niet dat ik om een verhaaltje verlegen zit, maar wanneer het niet veel meer oplevert dan een accuboormachine, het sparen van zegels om een bepaalde korting tot stand te brengen en de pinautomaat doet wat van een pinautomaat mag worden verwacht, had ik net zo goed deze woorden achterwege kunnen laten. Maar het blijft dat obsessieve, het bedwingen van een dwang die zich nu eenmaal niet laat tegenhouden, een bepaalde culminatie van zijn en dat onder invloed van de weersgesteldheid die een zinderende zomer doet vermoeden. Alhoewel dat ook van de nodige vraagtekens dient te worden voorzien.

En of die Galia meloenen wel zo zoet zijn als ze worden omschreven ook dat blijft een natuurlijke vraag. Natuurlijk wel of zij van ook van biologische oorsprong zijn… Kabbelend zou je deze dag kunnen noemen, rustig vaarwater waar een enkele peddelslag niet veel meer hoeft te doen dan wat in het water te plonzen. Ik eigenlijk weinig idee heb om de avond door te gaan breken, alhoewel een boek van een Belg meestal voldoende is om mijn zinnen niet alleen te verzetten, maar mij ook nog eens te gaan buigen over een raadsel dat mij wordt voorgeschoteld. Literair aan de ene kant en thriller aan de ander kant, waarbij het literaire niet veel meer is dan dat andere schrijvers met spreuken worden geciteerd. Afleiding in een notendop, een walnoot die het aflegt tegen een hazelnoot en een pinda die als stukjes in de pindakaas te ontdekken valt.

Een broodje dat wacht om verorbert te worden, de soep die afkoelt terwijl ik die het liefst heet eet, een biertje om het bloed op een andere manier toch wat te verdunnen, de pillen die ik voor mijn gemak met het bier door mijn keelgat spoel, en geen vraag dat om een antwoord verlegen zit. De reisbescheiden van de ANWB als we straks in Brussel onze opwachting gaan maken, de vouchers gekoppeld aan het platina van mijn ANWB kaart, de dagen die nog even lengen voordat ze weer een ommekeer teweeg gaan brengen en een MIdzomernachtdroom zonder droom… Een verloop dat zich kenmerkt door het bovenstaande, geen onthullingen, geen ontdekkingen, geen veranderde inzichten hooguit dat voorspelbare uitzicht…