goed bedoelde GOEDE DOELEN!

Goed bedoeld, die GOEDE doelen. Komt de een met een collectebus (pinnen kan ook), komt de ander met het verzoek om een klein bedragje gedurende een onbepaalde tijd aan dat goede doel te doen toekomen. Is het niet de Vriendenloterij, dan is het wel de Postcode, de Staatsloterij en wanneer je een kaart krast, ben je mogelijk de gelukkige bezitter geworden van een veelvoud van je inleg. Maar meestal levert het weinig op. Maar zonder kansen kan de mens niet. Winnen en geluk is een ding, een onoverkomelijk bedrag een ander. Wat te doen met 30 miljoen? De superkanjers die je om de oren worden geslagen en voor je het weet verdwijnt je geld in die onmetelijke diepe put, waar het moeilijk uitkomen is. En wanneer de kanskaarten vergeven zijn, kan hooguit een Algemeen fonds nog redding bieden.

Het monopolyspel dat ooit werd gespeeld, gelijk tegenwoordig het vermogen aan de hand van bitcoins vergelijkbaar is met het bedrag dat gemiddeld op een spaarrekening staat. De kans dat je straks voor je spaargeld mag gaan betalen is behoorlijk aanwezig en wanneer de ouwe sokken niet aan te slepen zijn, zullen het hooguit motten zijn die van de sok gaan profiteren. Gaten gelijk het gat dat ik geregeld in mijn hand bespeur.

Even een pakket verzenden naar een ander Europees land. Zo’n 6 kilo en dat voor een prijs van 31,00 euro. Maar wel met track en trace. Opdat de zending gevolgd kan gaan worden en wanneer je het besluit neemt om dit geheel ook nog eens te gaan verzekeren, wordt het bedrag spontaan 44,00 euro. Wat maal ik daarom, ik kan het me nog permitteren, hoewel straks de zure druiven opgediend gaan worden. De absolute rekenrente en het feit dat over dertig jaar nog steeds de pensioenkas gevuld dient te zijn, zorgen vandaag de dag voor andere zorgen. Met Sint Maarten voor de deur, de aanbiedingen in de supermarkt, het doosje met mandarijnen dat straks over de datum heen gedumpt zal gaan worden, snoepen en snaaien is nu eenmaal van alle tijden en ik waag me geregeld ook aan dat verderfelijke spul. Wie zoet is krijgt veelal de kans om onder het zoet bedolven te worden, waardoor de tandarts nog steeds in staat kan zijn om de gaten uit te boren, alvorens deze van een kunststof te voorzien. Waardoor het economisch principe wordt gewaarborgd.

Ben wat aan het schilderen geweest. Geen succes, dat wat een kleur had dienen te krijgen, kreeg die kleur niet, de druipers waren niet te tellen en wanneer ik ook nog eens een kwast zodanig probeer uit te strijken op de verfpot, sta ik stomweg niet stil bij het feit dat ik een poging onderneem om mezelf in een bruine roetveegpiet te gaan veranderen. Want ook die discussie wordt weer gevoerd, de Gouden Eeuw die in de Grauwe Eeuw wordt omgetoverd en waar de grauwe erwten op het menu verschijnen, zijn het hooguit de kapucijners die van het bord verdwijnen…