Gramstorig

Onkruid vergaat niet, daar is nu eenmaal geen kruid tegen gewassen. Tenzij het kruit betreft, dat in een bus voor een explosie zorgt, waardoor menigeen zijn of haar leven heeft verloren. Maar ook buskruit is achterhaald, en Alfred Nobel was zo nobel om zijn kapitaal aan de mensheid te schenken. Hoe anders loopt het wanneer door een enkele onachtzaamheid wat vuurwerk explodeert om door een kettingreactie een complete wijk van de aardbodem weg te vagen. De wereld in schok, de reddingsacties voor een belangrijk deel tevergeefs en wanneer het gironummer wordt geopend, stromen de gelden binnen. Ziekenhuizen worden overbelast, de rampspoed valt nauwelijks te stelpen en onderwijl draait de wereld stomweg door.

En tussendoor vraagt het virus de nodige aandacht, gaan nog steeds mensen dood die al aan een ‘onderliggende ziekte’ leden en daar bovenop dan ook nog eens worden getroffen doordat zij besmet zijn geraakt door verzorgenden die zich niet voldoende kunnen en konden beschermen. Een rare wereld waar ik deel van uitmaak, waar de mogelijkheden om dit virus tegen te gaan in laboratoria worden ontwikkeld en wanneer deze in de experimenteerfase zijn beland, het nog maar de vraag is of deze wel zullen gaan werken. Ik bereid me voor op een volgende griepprik, maar vraag me gelijktijdig af of dit wel verstandig is om deze prik te ondergaan. Het vaccin dat in de spuit verborgen zit, heeft zich al jaren bewezen en het risico dat ik loop wordt op deze manier als veel kleiner verondersteld. Mijmeringen ter overdenking, nadat ik een hele ochtend heb geprobeerd om een enkel fotoboekje voor elkaar te krijgen. Gisteren al mee begonnen, mislukt, vandaag de nodige pogingen gewaagd en ten einde raad de klantenservice geraadpleegd. En zelfs dan lukt het mij niet om tot een resultaat te komen, wanneer ik opnieuw wordt geattendeerd op een fout.

Gramstorigheid had mij kunnen belemmeren om wederom een poging te gaan wagen tot ik het licht zag: simpelweg mijn foto’s op een usb stick laden en vervolgens stomweg naar de fotokiosk gaan. En jawel, daar lukt het mij in een keer om alsnog… waardoor onkruid niet vergaat en ik ook mijn kruit niet verschoten heb!