G’woon

Het valt niet mee om over te gaan tot de orde van de dag. De niet normale dagelijkse sleur en de bekommeringen omtrent het leven als bijvoorbeeld de vraag: ‘wat zullen we eten?!” Een vraag dewelke zich dagelijks voordoet en wanneer de pizza afvalt, de pannenkoek het helaas ook niet haalt en wanneer ik niet bepaald een liefhebber ben van patat, blijft er weinig meer over dan bijvoorbeeld Westfries Donker met een vegetarische ragout uit een blikje. Champignons dus, simpelweg een kwestie van opwarmen, en wanneer die boterham is doordrenkt van dat spul een toevoeging van Maggi (wat maak je me nu op het menu) met wat strooisel dat ooit peper duur was. Witte peper, opdat zwarte peper het geheel van een ander kleurtje zou kunnen gaan voorzien. Zo simpel kan de maag gevuld gaan worden met de eenvoud gefrabriceerd in een fabriek. Ergens in den lande en wanneer op het etiket G’woon te vinden valt, dien ik mij hier simpelweg bij neer te leggen. Blikvoer voor een keer dat onder de noemer van vegetarisch kan gaan wedijveren met een vegetarische kipburger.

Frankfurter worst dan wel een echte Hamburger zijn dit keer uit den boze. De smaak schijnt niet te versmaden te zijn en wanneer wordt overgestapt op alles wat van plantaardige oorsprong is, komt dit Moeder Aarde zeer ten goede. Waarmee mogelijk indirect het thema van de afgelopen week enigszins verdekt wordt voortgezet en ik maar ga besluiten met het huiswerk dat mij te wachten staat. Huiswerk?!

Jawel, de eerste opdracht van Margreet Schouwenaar heb ik binnen en wanneer ik mijn verhaal baseer op de dood van een clown, refereer ik ook nog eens aan een nummer vanuit mijn verre verleden, toen ik de Kinks nog als een van mijn favoriete bands zag.