Haar 'troon!'

De laatste sporen zijn bijkans verdwenen. Nog een enkel blikje Leffe in de koelkast en ook haar troon blijft leeg. Als een prinses was zij daarop gezeteld, verdroeg de hapjes als geen ander en was gek op de tomaat. Ook een vork was voor haar geen enkel probleem, zij bewoog dit gevaarlijk onderdeel met de gratie van haar hand, terwijl ik bang was dat zij per ongeluk haar oog zou raken. Aandoenlijk, en terwijl ik haar zo herinner en ook nog eens heb vastgelegd, staat haar troon nu weer op zolder achter het schot. Gelijk ook de duplo en de houten trein hier een plek hebben verworven, in afwachting van…

Zij zijn elders en wij hebben weer de ruimte en gelegenheid om alles weer om te zetten naar het oude. En gelijk bespeur ik een mate van gemis. Die drie dolle dwaze dagen hebben zich gegrift. Weet echter niet hoe lang dit zal blijven bestaan, maar het feit dat ik de beelden ook nog heb vastgelegd, zorgt ervoor dat ik ze op ieder moment op kan roepen. Dus zie ik dit bericht van vandaag als een vorm van afronden, hoewel er geen sprake kan zijn van enige afronding. Te weten dat september met de r in de maand ervoor zorgt dat niet alleen mosselen van zich laten horen (hetgeen het hele jaar door gaat!), er weer ruimte kan gaan ontstaan voor vormen van cultuur (dichterskring / fotocafe / museumbezoek etc) en het ook tot de mogelijkheden gaat behoren om niets te doen (hoewel er dient hier binnen nog het een en ander plaats te gaan vinden), wordt de orde van de dag waarschijnlijk weer hersteld.

Dus nog even doorbijten, de schouders die steeds minder last kunnen gaan verdragen, de bezigheden binnen- en buitenshuis hebbende (bbbh) dan wel het seizoen dat ten einde loopt, het veranderen van de tinten en de wind die ervoor zorgt dat de takken hun bladeren gaan verliezen, ach het allemaal redelijk voorspelbaar. En dat het morgen wel weer anders zal zijn…