Haperen …

Het kan mij soms niet gek genoeg. En zeker niet in deze bizarre tijd. De beelden die ik vandaag laat zien, zijn bepaald niet noemenswaardig en ware zij waardig, zou ik hebben nagelaten om deze beelden aan vandaag toe te gaan voegen.

Van Hak (chili con carne) naar tak, van hot naar her, van onderweg naar straks en de haver tiert welig in het klaver, van DaDa naar curiosa met ook nog een oog naar morgen. Wanneer het Goede Vrijdag wordt, het Palmen van het Pasen, de eierenzoektocht die ik oversla en de Paas Haas die omringt met eitjes straks mijn gehemelte zal gaan verwennen.

i
Een paarse deur en Bergen dat uitgestorven is, de Eerste Bergensche Boekhandel geopend, een rondje door de polder en een Woordzoeker voor mijn (schoon)moeder Corry, opdat zij mij niet vergeten mag. En koekies zonder monster, wat geenszins voor een toegevoegde waarde zorg draagt.

Want eigenlijk draait momenteel heel de wereld om de zorg, wanneer een enkeling nadert ga ik daar met een grote boog omheen. En toch heb ik vandaag een boodschap gedaan, wat boeken bezorgd, en me weten te vertreden in Bergen (hoe anders had ik bij die Boekhandel kunnen komen?) en zit ik nu wat voor me uit te staren. Wat geregeld met de assuradeur, koffie gedronken en lekker in mijn eentje (ooit hadden wij een Eendje) door stad en ommeland gereden. Niets noemenswaardig dus, vandaar ook dat deze tekst wat lijkt te haperen.

En dat mag vandaag de dag! Liever dat mijn tekst hapert dan dat ik zelf ga haperen.