Het blijft: KOMKOMMEREN!

Gesteld dat je er de wrange vruchten van gaat plukken door een ondoordachte actie, een bepaalde vorm van onverschilligheid, of simpelweg door iets na te laten, zonder dat er sprake is van een nalatenschap. Of dat je de een verwart met een ander, een onverwachte boer je mond uitvliegt terwijl de boer van niets weet, de vlag weer gewoon op te gaan hangen en de draak steekt met een vreemde. Dan sta je er toch mooi gekleurd op! Of dat je besluit om zwart/wit te gaan denken, dat het je eigenlijk geen donder uitmaakt wat een ander van je denkt om over die bloemetjes die buiten staan maar te zwijgen. Dat je je niet bewust bent van die zonnesteek die je hebt opgelopen, dat je gewoonweg wat raaskalt! De trap niet beter weet dan dat’ie bekleed is, dat de factuur nog even op zich laat wachten en dat dat hittebestendige pak nog steeds niet is afgeleverd. Dat Pic-Nic niet bereid is om jouw picknick af te leveren, dat de bitterballen het minder goed dan dan die biologische ijsjes, dat havermelk toch anders smaakt dan de melk van een boer en dat de koe van de gelegenheid gebruik maakt om dat verdorde gras niet langer te gaan herkauwen. Een vorm van protest, terwijl de robotmachine vergeefs naar uiers zoekt.

Dan is er toch iets aan de hand met jouw perceptie, dat je ogen gericht zijn op een scheve kerktoren dat Pisa oprijst om de hoek. Een vlammenzee is er niets bij en waar blusvoertuigen, -vaartuigen en vliegmachines komen aanvliegen, hun water lossen om even later weer uit zee de volgende hoeveelheid zoutwater op de vlammen te werpen. En waar het ondergronds smeult, waar de hazen lopen en de zandhazen worden ingezet om met zwepen aan de gang te gaan. Om maar even wat mogelijkheden de revue te laten passeren en het er eigenlijk niet toe doet wat ik eruit bazel. Hoewel Bazel via water waarschijnlijk niet te bereiken is, Rijnaken te maken krijgen met de stand van datzelfde water en ook de Maasvlakte kenmerken gaat vertonen van een woestijn op het droge.

Komkommertijd en ik kan niet veel meer doen dan de luiken te sluiten, het huis te dichten en mijn woorden te laten voor wat ze zijn.

Kom daar maar eens om, komkom!