Het groene monster!

Geregeld dwarrelen mijn gedachten kris kras door elkaar. Valt er geen kop (die ik kwijt ben) en geen staart te ontdekken. Moet ik het doen met de mogelijkheden die mij ter beschikking staan en niet veel meer te doen dan afwachten op het moment da t het later wordt. En wanneer mijn horloge aangeeft dat ik in tijd achter ga lopen, dat de kans dat ik dingen mis helaas is uitgesloten, dat het bed waarbij ik de bediening tot op zekere hoogte kan gaan instellen ook een vorm van een eigen leven leidt, het zitten in een rolstoel wel de mogelijkheid biedt om mij naar elders te begeven, de stoelgang gepaard gaat met het gebruik maken van een douche, de antibiotica niet zichtbaar zijn werking doet, een boterham met ham en kaas aan een tosti doet denken en ik van de weeromstuit besluit om een beschuit met hagelslag te nemen, de koffie in een stenen beker prima te drinken is en het karton de overhand neemt wanneer daar chocolademelk in wordt geserveerd, dan kleur ik niet alleen een dag als vandaag, maar mogelijk ook een deel van de dag van morgen. Weinig hoogdravend nieuws te melden dan hooguit de gezichten die verborgen gaan achter het masker dat weinig ruimte biedt om een lach te ontdekken, een glimlach naar voren te brengen laat staan dat corona wederom de nodige offers eist. Want net als ik terug ben van ‘weggeweest’, heeft het er veel van dat Nederland op zijn zaak dient te letten. Geen goede zaak maar er valt weinig meer op af te dingen…

Nu is het in mijn situatie niet mogelijk om veel af te dingen, ook marktplaats heb ik helaas niet tot mijn beschikking laat staan dat ik een bod kan uitbrengen op het een dan wel het ander, de pecunia niet veel verder komt dan wat getallen op de bankrekening en ik geen idee heb wat op die rekening staat. Want door de WiFi waar ik op dit moment over kan beschikken is de kans dat er sprake is van een inbreuk op die rekening, grotelijk aanwezig. Waardoor een mate van achterdocht toeneemt, in een wereld die veel weg heeft van alle mogelijke beperkingen die worden opgelegd, laat staan dat de muis die niet verder komt dan in zijn eigen holletje in afwachting is van een nieuwe muis die voorlopig nog ergens verder weg onderweg is. En wederom het ondoorgrondelijke van mijn wegen naar voren brengt. Ik maal er geenszins om, kan beschikken over dit medium waarbij mijn kansen in de loop van de aankomende tijd mogelijk gaan toenemen, het raadzaam kan zijn om waakzaam te blijven opdat het groene monster (voor zover er sprake is van een groen monster) alsnog de kop wordt ingedrukt.