Het loze vissertje.

BERGEN een geboorteplaats?! Welzeker wanneer dit kunst betreft, Kunst met een grote K. En wanneer zij tekent met PB kan het haast niet anders zijn dan dat zij haar troetelkinderen als een kip met een kop beschermt tegen hen die wat meewarig met hun kop aan het schudden zijn. Een nieuwe weg inslaan is een ding, haar werken van een andere dimensie voorzien is weer wat anders en wanneer zij haar Atelier (BERGEN) voor mij opent, heeft het veel weg van de grot van Ali Baba, hoewel die in geen velden noch wegen te vinden valt. En stap ik van de ene verbazing in de andere verrukking, terwijl Cor zijn uiterste best doet om eindelijk een dameskopje te boetseren…

Geen snor dit keer te bekennen, terwijl hij wel degelijk met zijn handen en een spatel aan het kneden is. Dat kan haast niet anders dan in deze voormalige bakkerij, waardoor de naam Bakker als het ware de geest uit de fles laat ontsnappen. Witte is de liefkoosnaam van Pauline voor haar vader en die mag zich verheugen op de creativiteit van haar vader, terwijl haar moeder met een aantal vriendinnen Bergen on/veilig maakt. Het gaat dan ook om lust en leven en wanneer Cor op deze manier lust met leven te koppelen weet, kan het haast niet anders dan dat beiden trots zijn op het door hen behaalde resultaat, waar ik dan weer getuige van mag zijn.

Dat opeens een werk van haar hand naar beneden knalt, zal wel te maken hebben met het draadje dat het begeeft en Pauline wederom het nodige werk bezorgt. Maar ook daar draait zij haar hand niet voor om, zal wel weer een teken zijn geweest van iets dat doet denken aan een nageboorte. Wanneer de placenta alsnog de draad tussen denken, doen en ontstaan doorknipt. Vergeef mij deze metafoor, wanneer zij het waagt om vissers zodanig in het gareel te zetten dat de vis op termijn mogelijk nog duur wordt betaald, zal het Kniertje een zorg zijn wie voor wat verantwoordelijk is. Het geeft mij vandaag weer voldoende inspiratie en waar lust (en loos) en rust (en loos) voor een belangrijk deel mijn week hebben bepaald, ben ik blij met het zicht dat ik nu inruil voor inzicht door getuige te zijn van haar ongebreidelde, onvoorspelbare creatieve geest. Niet iets om direct jaloers op te zijn, maar het schenkt mij helderheid wanneer ik zo door haar atelier rond dwarrel. En dat dwarrelen? Zij geniet van de corona rust omdat er niets is wat haar dwingt om dingen te gaan doen waar een zeker moeten achter verscholen gaat. Gewoon lekker bezig, met haar hoofd en handen, met haar manier van denken, doen en uitvoeren.

Kunst dus met een grote K!