Het PROCES.

Niet dat ik geen oog heb omtrent de toestand in de wereld en dan met name in Europa, maar ik kies ervoor om mijn beslommeringen van de afgelopen tijd naar voren te gaan brengen. Bewust in zekere zin want het geeft in mijn geval geen pas om al dat wereldleed dat zich momenteel voordoet, ook nog eens aan een nadere beschouwing te onderwerpen. En toch ligt onder mijn afgelopen berichten een sluier verborgen, was het alleen maar omdat mijn observaties toen mij op een ander spoor hebben weten te zetten. Morgen weer een nieuwe dag, een andere dag dan de afgelopen dagen. Niet dat ik op mijn manier nog wat meer kleur naar voren wil brengen, geel en blauw vechten nu eenmaal om de aandacht, dat klokken worden geluid een daad van betekenis. En daar wil ik het voor nu bij laten, opdat HET PROCES een aanvang neemt.

Het proces is in een versnelling geraakt. Bewust kies ik voor het woord ‘proces’ om aan te geven dat het niet alleen de omstandigheden zijn geweest die een belangrijk deel van de afgelopen tijd hebben bepaald, maar ook de momenten waarop de teleurstelling gedeeld kon worden in eerste instantie met Ria en in tweede instantie met al diegenen met wie ik in de loop der tijd een vriendschap heb ontWIKkeld dan wel vanuit een gedeeld verleden al langere tijd banden mee heb. Niet alleen mijn familie, vrienden in de ruimste zin des woords maar ook bekenden dan wel kennissen die ik in de loop der tijd heb mogen leren kennen en nog steeds tot die cirkel zijn blijven behoren. Zie het als de rokken van een ui en wanneer je aan het pellen gaat, komen de meest dierbare herinneringen tot leven.
Want naast het delen is ook het krijgen van zaken net zo belangrijk als het ademhalen, de hartslag die zich voordoet en het alom aanwezige brein dat ‘alles’ in zekere mate reguleert, dan wel een plek geeft ergens in dat brein. Een opslagplaats van gedeelde smart en de luidruchtigheid wanneer een feest uit het verleden weer tot leven wordt gewekt.

Hoogtepunten heb je nu eenmaal nodig om de dieptepunten te omWIKkelen met die warme deken van het gemoed. Maar de versnelling waar ik op doel is meer van de laatste tijd, de maanden die naar voren zijn gekomen na de val die ik heb gemaakt.
Het slechte nieuws wat regelmatig naar voren is gekomen, het delen van dit nieuws met Ria aan mijn zijde die niet van wijken weet, het medeleven dat ik mocht ervaren en de tijd die ik de afgelopen weken na het GODVERDOMME een totaal andere wending naar voren bracht. Een volgende operatie staat mij te wachten die waarschijnlijk wel een positief resultaat naar voren brengt, een chirurg die zich heeft gespecialiseerd in orthopedie en waar het bekende lied van ‘hoofd, schouders, knie en heup’ tot mijn favorieten is gaan behoren. Maar ook anderen hebben hun kwaliteiten op mij mogen ‘bot’vieren waar mijn kop de kom verliet en na wekenlange voorbereidingen alsnog het negatieve bericht ervoor heeft gezorgd dat…

De antibiotica heeft zijn werk gedaan, maar de angst dat alsnog een bacterie binnendringt blijft aanwezig. Ik ben nog lang niet van dit middel af, ga gedurende een bepaalde tijd onder zeil en zal het getik, gehamer en geboor van voorgaande keren dit keer niet bewust mee gaan maken. Waar scherven in de regel geluk brengen, zijn mijn botten verandert in botstukken die niet direct te lijmen zijn…
Een feitelijke constatering van de man met wie ik vandaag in gesprek kwam omdat hij mijn ‘reperateur’ zal zijn. Een man ook die vertrouwen uitstraalt, een realist die geen garanties kan gaan geven, maar wel iemand die niet alleen van wanten weet, maar ook de techniek en de wetenschap beheerst. Ik kijk niet alleen uit naar de operatie, tref voorbereidingen om zo goed mogelijk voor de dag te komen, laat mij bewassen, zalf mijn neus, stop met een bepaald medicijn en bereid me voor op een ander moment van ‘nuchter’ zijn. Heb niet het idee dat ik een nuchter kalf ben dat naar een slachthuis wordt gebracht, neen in mijn geval een man die vertrekt naar een ander ziekenhuis.

Met het oog gericht op…