Onder de wapenen.
47-05-06-385. ‘VANAF DIT MOMENT VALT U ONDER DE KRIJGSTUCHT’, klinkt luid en duidelijk de stem van, naar later blijkt, een Eerste Luitenant. Verzameld zijn wij in wat later de eetzaal blijkt te zijn, in soldatenjargon de ‘vreetschuur.’ Gespannen staan niet alleen de gezichten maar ook de verwachtingen omtrent alles wat ons te wachten staat. Burgerkleding wordt ingeruild voor het militaire kloffie waar we maanden lang mee uit de voeten moeten. Voeten die zich opmaken voor langdurige ‘wandelingen’, oefeningen waar de schuttersput een rol in blijkt te spelen, noodrantsoenen die duidelijk over de datum zijn en de Majesteit die wordt behaagd.
Het Nederlandse leger staat paraat. En de opleiding in Den Bosch neemt een aanvang, alvorens uiteindelijk definitief te worden geplaatst. De Westenbergkazerne in Schalkhaar (onder de rook van Deventer) wordt mijn bestemming en ik ga deel uitmaken van 13 PaInfBat. Het 13e Pantser Infanterie Bataljon Garde Regiment Fuseliers Prinses Irene. En daar wacht ons een tijd die zich vooral kenmerkt door oefeningen. In Nederland zowel als in Duitsland waar wij een gebied hebben aangewezen gekregen voor als de ‘Rooien’ komen. Het is nu eenmaal de tijd van de Koude Oorlog en de Luneburgerheide wacht ons. Een opleiding van veertien dagen bij de Commando’s. Daar wordt ons voorgehouden dat, wanneer er sprake is van een oorlogssituatie, je niet te beroerd moet zijn om een kip te slachten en het bloed als drank te mond in te gieten. Althans, dat maakt een sergeant ons wijs.
En onderwijl blijven oefenen. Het uitlopen van de vierdaagse in Nijmegen levert prestatieverlof op, zo ook het geven van bloed. Een weekend, in uniform, naar huis en wee je gebeente wanneer de Marechaussee je betrapt wanneer je geen baret op hebt. Dan wacht je, op een ander moment, een verblijf ‘achter de wacht.’ Dat betekent heel simpelweg dat je onder arrest staat en verplicht kan worden om wacht te gaan lopen in het weekend. Om het onaangename met iets nuttigs te verenigen…
18 maanden deed ik mijn (dienst)plicht, drie maanden duurde de vooropleiding en niet veel later koos ik voor een volgende vooropleiding van drie maanden: de opleiding tot Krankzinnigenverpleger in het Provinciaal Ziekenhuis (PZ) in Santpoort.
En dan de situatie van nu. De dienstplicht is afgeschaft en het gevaar dreigt wederom uit het Oosten. En vrijwilligers bereid zijn om een land in doodsnood te hulp te schieten, staan anderen klaar om van zich te laten horen door geen zaken meer te gaan doen.
En waar dit allemaal heengaat…
Laatste 15 Reacties