HOOGTE & diepte… deel I

In letterlijke zin grensverleggend bezig, bleef ook de figuurlijke variant niet achterwege. Een schaap in wolfskleren dan wel een wolf in schaapskleren vertoonde niet alleen nukken, maar ook de nokken gingen op een bepaald moment bokken. Goede raad was in deze niet duur, een chauffeur met formule 3, 2, 1 aspiraties en een mechanieker als bijrijder annex chauffeur konden de onmetelijke paardenkrachten in bedwang houden en het was slechts een kwestie van op de toerenteller letten, wat gas terug nemen en wederom op een knopje drukken of daar begon ergens in het vooronder weer een turbokracht zich te ontwikkelen. Dat dit enige momenten voor strakke bilspieren heeft gezorgd, ook daar viel niet veel later een ontspannen wind in het achteronder, aan te ontkomen. De ANWB behoefde dit keer niet ingeschakeld te worden daar de automaat deed wat van deze mocht worden verwacht: automatisch schakelen waardoor de snelheid aanmerkelijk toenam. Drie heren van stand dan wel op leeftijd, drie dagen en nachten in elkaars gezelschap onderweg om eenvoudigweg dan wel simpelweg zich over te geven aan die gemeenschappelijke interesse: treintjes kijken, bewonderen om niet veel later zich over te geven aan een machinist van de DB. Nu moet ik eerlijk bekennen dat het ene rijtuig meer comfort bood dan de houten banken van een afgeveerde wagon, dat nam niet weg dat wij de eerste avond in de lederen zetels van een auto met een viertal ringen reeds danig van de geneugten van het leer hadden genoten. Wij klommen langzaam omhoog, begaven ons in de buitenwijken van Koblenz, vonden het hotel en zochten naarstig naar een parkeerplek. Dicht bij het Hauptbahnhof, opdat wij de volgende zondag naar het Sommerfest van het DB Museum Koblenz met diesels naar het feestterrein de reis, die uiteindelijk minder grenzeloos bleek te zijn dan de avond daarvoor, gereden zouden worden. Want dat dit feest een Sommerfest zou worden bleek ook uit de minder grote belangstelling door het feit dat Duitsland op die dag met 0 – 1 zou gaan verliezen, waardoor vele Duitsers het juist op deze dag af lieten weten. Dit echter terzijde, daar er toch nog voldoende te beleven viel. Want zij gingen ervoor, Michael en Kees, om voor een keer de blik van de machinist op de bok te mogen beleven. Geen van beide echter ervaringsdeskundige, daar zij kozen voor een wat eenvoudiger machine: iets wat doet denken aan die fabriek in Wolfsburg, maar daar dan weer een afgeleide van. Treintjes waar je tegenop moet kijken, machines met onvermoede krachten. Enkelen onder stoom, anderen met diesel en derden onder de draad. En waar Der Adler moeiteloos heen en weer bleef gaan, waar stokers kun best deden om de kolen in de vuurhaard te scheppen, de draaischijf overuren maakte en een simpele Kof zich het heen en weer sleepte met een volgende lok, een daarop volgende masjien om af te ronden met een nog eenvoudiger type. Begeesterd in de meest uitgebreide zin, begenadigd door het klimmen en niet in de laatste plaats onder de indruk van de kuiten van Kees, is dit het eerste deel van HOOGTE & DIEPTE…