ik Ben

Zij is en blijft voor mij Bijzonder! Nu is dat in mijn situatie niet zo verwonderlijk, gezien mijn achtergrond. De B-verpleging ging en gaat mij aan het hart, maar daarnaast is zij in staat om door mijn masker heen te prikken. En krijg ik geregeld om mijn ‘donder’ wanneer ik me weer eens met een grap van een kwestie los probeer te maken. Zij heeft mij door op een wijze, die wijst op de wijsheid die zij in haar leven bij elkaar gesprokkeld heeft. En waarvan zij nu in staat is om de plaats die zij voor zichzelf momenteel heeft ingeruimd, van een inhoud weet te voorzien. En deelt het nu van haar met mij wanneer wij even bij elkaar zijn. Zij staat in dit moment, bewust in het NU en weet dit ook nog eens te verwoorden. De kleuren kent zij als geen ander, het zwart doet recht aan de dingen die haar zijn overkomen, het wit duidt enkel op het licht dat zij bijkans lichtvoetig betreedt. En waar mijn zinnen stokken, kan ik niet veel meer doen dan het gedicht dat zij schreef met anderen te gaan delen. En in haar licht gezien:

ik Ben

ik loop op licht
mijn voeten vragen niet om houvast
ze bewegen ongestuurd
naar nergens
of misschien wel naar het Al
ik wacht
ik kijk en voel
ik Ben