Ik verzuip (net) niet!

Als alles loopt zoals ik denk dat het loopt, hoef ik me nergens meer druk over te maken. Maar leven kent nu eenmaal eigen wetmatigheden, waardoor je geconfronteerd wordt op de eigenaardigheden die zich voordoen. Een onverwachte wending kan ervoor zorgen dat je je voornemens om moet zetten in daden, waardoor je planning in duizend duigen valt. Daar is met geen mogelijkheid een zinnig antwoord op te bedenken, hooguit dat je besluit om het te laten gaan. Loslaten zou in zekere zin een oplossing kunnen zijn, je druk maken iets anders en het bijltje erbij neergooien een derde. Maar dat kan in de huidige onzekere tijden geen uitgangspunt zijn, voor je het weet doet zich ook een andere mogelijkheid voor: actie ondernemen!

Investeren in jezelf en daar mogelijk op termijn de vruchten van gaan plukken. En waar je in eerste instantie geen idee had waar je naar toe zou gaan, openen zich paden die vragen om betreed te gaan worden. Afwijkingen op het voorspelbare bieden ruimte om ingevuld te gaan worden met jouw wel aanwezige, maar niet altijd tot je beschikking staande creativiteit.
Je opent deurtjes in je brein, brengt dit geheel op een tekentafel en staat versteld wat je in die imaginaire wereld tot je beschikking komt. Je vraagbaak die zich elders verborgen hield komt tot leven en je leven wordt plotsklaps overspoeld met mogelijkheden. Want denken in mogelijkheden geeft ruimte aan van ‘alles’, hoewel van ‘alles’ niet altijd mogelijk is, zeker wanneer je je realiseert dat ‘alles’ nu eenmaal niet mogelijk zal zijn.
Een kunstenaar trekt zich daar weinig van aan, doet wat hij of zij wenst te gaan doen en wanneer anderen daar positief op reageren, is dat mooi meegenomen. waardoor een derde deel van het trio naar voren komt, te weten dat wat Pauline mij heeft weten voor te schotelen.

En dat op een dag als vandaag, dat mijn andere oog mogelijk een verbetering gaat opleveren en dat ik hopelijk een tijdlang verlost ben van de gezondheidszorg.

Maar ook dat baart mij onbewust nog steeds wat zorgen.