In beeld te vangen!

Stappen?! Vooruit! Maar ook dat gaat via de weg der geleidelijkheid, waarbij een kruk dan wel een leuning van een stoel ervoor zorgen dat ik weliswaar vooruitkom, maar nog niet die overtuiging heb om letterlijk op eigen benen te staan. Eigenlijk niet zo vreemd, wanneer ik me bedenk dat ik bijkans een half jaar met dat ene been uit de voeten kwam en dat andere aan alle kanten diende te ontzien. dat ik me wat mank manifesteer, is inherent aan mijn huidige situatie, dat ik probeer een beeld te schetsen van mijn afgelopen periode, doet recht aan de foto’s waar dit bericht getuige van is.

Noem het in zekere zin een donkere periode maar laat het andere beeld de hoop op herstel doen gloren. Deze beide foto’s zijn afkomstig uit Museum Voorlinden, waarbij de wande van dit museum bekleed waren met een werk van een voor mij onbekende kunstenaar en dat andere werk duidelijk de hand kent van Andreas Gurski, waar ik zeker een bewonderaar van ben geworden. Was het alleen maar door het feit dat de man in kwestie een grote mate van perfectie nastreeft en het met een staf een medewerkers lukt om met een technische camera het beeld dat hij in zijn hoofd heeft, om te zetten in een daadwerkelijk doek, hoewel van een doek geen sprake is. Het is en blijft een foto, afgedrukt op materiaal dat zich hier uitstekend voor leent.

En wanneer het mij gegeven is om met mijn simpele camera ik ook nog in staat ben om mijn zijn in beeld te kunnen vangen…