in DUBIO… over de woningnood!

Als ratio het aflegt tegen emotie om omgekeerd, wie is dan degene die het uiteindelijk aflegt? Want op een zeker moment komt dat punt tevoorschijn. Een gediplomeerde aflegger, een uitvaartondernemer die zich niet laat vervangen, een balanceur die ballanceert op het slappe koord, een evenwichtskunstenaar die op zijn tenen op een ronde bal in de piste alle ogen weet gericht waarop het publiek de angst van het mogelijke vallen voelt aankomen? En het daverende applaus dat zich voordoet, wanneer de kunstenaar zich opmaakt om met een grote grijns op zijn gezicht zijn aftocht aan te vangen. Want afgaan hoort net zo goed bij het leven als wanneer jouw leven op een goede dag opkomt. Opkomst en ondergang, verstand en emotie en daar ergens tussen in proberen om daar een midden in te gaan vinden, opdat het ene moment de waagschaal even doorslaat naar het andere opdat het andere moment het ene weer toeslaat. Constant een balanceren tussen het een en het ander en wanneer het gewicht de neiging vertoont om spectaculair te gaan bewegen, ergens proberen om de neutraal stand naar voren te gaan brengen. En waar dit van toepassing is, kan het belangrijk zijn om niet alleen heel bewust te gaan ademhalen, maar kan het ook mogelijk zijn om door je adem wat langer binnen te houden en heel langzaam uit te gaan ademen je jezelf de gelegenheid geeft om door dit bewust zijn je bewustzijn van een zodanige hoeveelheid energie te voorzien dat de strijd op een specifiek manier wordt beslecht.

Geen winnaar noch een verliezer maar de wetenschap van een in balans zijnd zijn. Mijn vader zaliger was geen optimist noch een pessimist maar omschreef zichzelf als een realist. En waarschijnlijk had hij dit ontdekt in een leven wat zich kenmerkte door het fenomeen van vallen en opstaan. Waar dit bericht op is gebaseerd? Heel simpel. Juist door de (on)bekenden van de Kunst & Cultuur cirkel geeft de mogelijkheid om niet alleen van gedachten te wisselen, maar ook om na te denken over zijn en niet zijn in de relatie tot het leven in het algemeen en mijn leven in het bijzonder. En wanneer je dan op jouw levenspad nog anderen ontmoet die met hun kijk op hun leven in gesprek raakt, dan komen er van die momenten voorbij waarbij je bij nader inzien juist gewezen wordt op die andere paden die zich voordoen. En dan kan het zijn dat er in eerste instantie verwarring ontstaat, om op een ander moment helderheid te geven omtrent ratio en emotie dan, ja dan ontstaat er ruimte om… al dat andere in te gaan vullen!