In leven…

Het is altijd weer even afwachten voor wat zich op mijn pad voordoet. Wanneer de zon schijnt en er straks weer wat te zeiken valt, ben ik eigenlijk wel op mijn best. Want klagen tegen muren haalt in Nederland vrij weinig uit, daar dien je je toch dikwijls elders te gaan vervoegen. Maar ook dat is een mijl om zeven, hoewel ook acht niet uit te sluiten valt. De toon gezet maak ik straks mijn opwachting in de bibliotheek in de Mare om kennis te gaan maken met de verschillende dames die deel uitmaken van de Kunstcirkel, waar ik door mijn vriend Kees op gewezen ben. Kennis hebben we gemaakt met stemmen (neen geen stemmen in mijn hoofd!) maar geen idee te hebben wie bij welke stem behoort, dat maakt het toch wel weer bijzonder. En van bijzonderheden hebben wij vandaag de dag weinig te verwachten. Of is misschien duchten een beter woord? Ik bedoel maar, wat niet weet daar hoef je weinig van te deren, en celibaat het niet dan hoef je niet bang te zijn dat dit je zou kunnen schaden. Ach, het is nu eenmaal is zoals het is en voor dit moment vind ik dat voor nu wel weer voldoende!

Maar… het kan vanzelfsprekend ook anders zijn. Maar dat is voor dit moment nog even afwachten, want wat ooit in het vat zat, is in de loop der tijd waarschijnlijk wel verzuurd. Hetgeen niet in de laatste plaats te danken is aan de schijn waaronder we momenteel leven. Waardoor met eeuwigheid als normgegeven een moment een mensenleven duurt. En daar heb je het simpelweg maar mee te doen. Wat dat leven allemaal voor jou in petto (heeft gehad), daar kunnen velen boeken over schrijven, helaas is het niet iedereen gegeven om dat boek ook daadwerkelijk te schrijven. Daar moet je bepaald een mate van gevoel voor hebben en sommigen hebben van huis uit daar aanleg voor. Mensen die wat te vertellen hebben, staan niet altijd vooraan in de rij en laten dit bewust aan anderen over.

En of ik op mijn wijze daar ook de nodige gedachten dan wel aandachtspunten aan besteed, tot op heden lukt het mij zowaar om daar melding van te blijven maken. Waarmee ik ook heel duidelijk maak dat ik nog steeds in LEVEN ben!