Ingetogen

eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeh, wat zal ik nu weer eens verzinnen. Ik heb zo’n vreemd gevoel van binnen en ook buiten is het niet geheel pluis… Een pakje arriveert, nog andere pakjes zijn onderweg, een enveloppe met inhoud van een man die ik nog niet zo heel lang kan (ik weet het, het dient kennen te zijn). En wat hij schrijft heeft mij bewogen om daar toch mijn voordeel mee te doen, want wat te denken van het volgende:
‘in dromen / van vroeger / waarin vogels / hoger gingen / en wolken / oneindig waren / het licht / is vervlogen / en / stil / het pad’
Een tekst en een afbeelding van Rob Komen, waarbij ik zo vrij ben geweest om daar wat chocolade eitjes rond te groeperen. Opvallend is het groene ei en dat dit symbool zou kunnen staan voor een huidig Paasei, dat kan geen toeval wezen…

En wederom is het stil… in mij.