Jammer!

Sommigen kijken verder dan hun neus lang is. Anderen verdommen het om hun neus dezelfde kant op te laten kijken. Weer anderen scheren hun kop kaal en laten een baard groeien tot de lengte van die van Sinterklaas. Anderen genieten het voorrecht om een compensatiestaart tot voorbij hun schouders te laten groeien. En wanneer grijs de mode is, schromen mensen er niet voor om hun haar ouderwets te laten verven. Weer anderen doen dit met pruiken, haarstukjes dan wel met vlechtwerk. Wassen en watergolven, permanent en alles wat dies meer zij, coiffeurs doen daar hun voordeel mee en voor je het weet kom je om in de verschillende haarkloverijen onder de noemer van hairdresser dan wel Figaro.
En de prijzen die verschillen enigszins. Brainwash heet de een, Queen een ander en de derde gewoon Rob Peetoom. En wanneer die kapperszaken moeten opboksen tegen al die verschillende nailstudios, kun je beter je borst bedekt houden. Want nat word je toch wel.

Bedacht ik terwijl wij gisteren van dat toneelstuk mochten genieten. Hoewel genieten, daar was bijna geen sprake van. Pruiken die voor de aankleding zorgden, teksten die door de tijd zijn achterhaald en het feit dat dit stuk zich tijdens de kerstdagen in Soestdijk voordeed, enigszins van achterhaalde allure. Dat Bernhard scheve schaatsen niet uit de weg ging, dat Jula een nogal eigengereide tante was en dat de hofhouding als zodanig de Majesteit geregeld schoffeerde, nam niet weg dat het spel goed gespeeld werd, maar dat de inhoud het verloor van de verpakking.
En dat is zonde, zeker als je weet dat de regisseuse er alles aan gelegen lag om dit spel letterlijk over het voetlicht te brengen. Maar wanneer Ria stelt dat dit de laatste keer is dat zij naar een toneelstuk gaat, moet ik haar helaas gelijk geven. Teleurstellend is een woord wat dit keer bijzonder op zijn plaats is. Jammer zou een ander woord kunnen zijn.