je moet toch ergens van uit gaan!

Een tijd geleden dat ik letterlijk en figuurlijk in de wolken verkeerde. Letterlijk de laatste keer met Alitalia, figuurlijk zou ik echt niet meer weten. En dat zegt iets over mij en de omstandigheden waar ik in verkeer dan wel in verkeerde. En als dan een opdracht komt ten aanzien van wolken, maak ik me daar heel makkelijk van af. Wolken spreken me niet zo aan dan wel de mens in het geheel van dingen, dan wel dingen die zijn doordat zij zich manifesteren op een wijze die mij dan wel weer aanspreekt. Soms letterlijk maar vaak ook figuurlijk waardoor ik daar ook nog eens een eigen draai aan kan gaan geven. Want die draai daar draait het veelal om. Een eigen wijze gekoppeld aan een eigen stijl die mij vaak toch dat wonderlijk genoegen oplevert dat in de regel een beperkt in de wolken gevoel naar voren kan gaan brengen. Gelijk ik met dat veerkracht toch wel lekker aan het werk ben geweest, maar voor de rest is er weinig sprake van dat wolkengevoel en sta ik versteld hoe anderen met deze opdracht in de weer zijn geweest. Neem bijvoorbeeld Kees die niet schroomt om geen wolkje aan de lucht naar voren te brengen, of dat fenomeen van een grijze dag te stellen dat achter die wolken de zon zal gaan schijnen. En dat met een ernst dat juist in deze zo bijzonder belangrijk is.

Dus.. vandaag toch maar die vermaledijde wolken en de hoop die blijft gevestigd op het gegeven dat achter die wolken…