Jeugdpuistje of ouderdomsvlek"

De glans is eraf, een dof gevoel dat doet denken aan berusting dringt zich op. Dat alles tijdelijk is voorspelbaar, dat eeuwigheid niet eenieder gegeven is een ander feit en dat de eenvoudigen van geest zich kunnen verheugen op hun zalig makend leven, ook dat blijft een vraag. Want hoe eenvoudig kan een zaligmakend leven zijn, wanneer je je afsluit voor de wereld om je heen en tevreden bent met een eenvoudig lot, wat voor jou is weggelegd” Wanneer ik dan een bericht in mijn mailbox ontvang van iemand die mij, in zekere zin, dierbaar is geworden, merk ik gelijktijdig op dat dit weer enige glans aan mijn dag toevoegt. Dat die doffe plekken zich laten lenen voor een schoon doekje dat probeert wat glans terug te brengen, waar Brasso achterwege blijft, geen schuursponsje aan te pas komt, maar een glimlach zich krult rondom mijn mondhoeken die zich de laatste tijd wat hangend manifesteren. Van blijdschap is al tijden geen sprake meer, het opgewekte karakter dat kenmerkend was in een duister hoekje terecht gekomen en waar de aandacht voor een ander zich in het verleden mocht verheugen op mate van betrokkenheid, ook dat deel heeft aan hoedanigheid flink ingeboet. Noem het geen klaagzang, hoewel het daar veel van heeft, maar meer een introspectie voor dit moment. Leuk is anders, en van blijdschap is de laatste tijd geen sprake meer. Melancholie als omschrijving, komt het meest in de buurt. Melancholie in december, het feest van het licht met een somber gezicht. Als het ware dan, want het ware gezicht gaat schuil achter een masker. Heerlijk om mij te wentelen in een vorm van zelfkastijding, een gevoel waarbij zelfmedelijden de hoofdtoon voert, waarbij anderen vanaf de kant wel deelgenoot van zijn en het geheel minder is dan de som der delen. Om maar eens een treurniswekkende uitspraak te doen. ’t Is dan ook weer eens wat anders dan doorsnee het geval is. Het modderbad waarin een varken zich wentelt, heeft veel weg van een uitgedroogde modderpoel… En waar ik me in het verleden kon laven aan een goed glas bier, ook daar heb ik op dit moment weinig behoefte aan. De vooruitzichten” Gelijk het weer niet direct te voorspellen en aan buienradar waag ik mij geenszins. Toch wel prettig dat ik door dit medium in staat ben om mijn gedachten wat te kunnen hergroeperen, dat ik de spiegel die ik mezelf voorhoud kan bekijken en hooguit een wat verlaten jeugdpuistje ontdek. Of het mogelijk een ouderdomsvlek betreft, dat laat ik even in het midden…