ONgewisse

Sommige mensen weten niet beter, anderen maken er het beste van. Soms zijn er momenten waarop je moet kiezen uit kwaden en dan maar besluit om het geheel op zijn beloop te laten. Om op een ander moment tot het inzicht te komen dat het beter was geweest, wanneer je op enig moment toch een keuze had gemaakt. Ondanks of dankzij tegenstrijdige gevoelens, niet goed doordachte overwegingen, dan wel doordat je het niet eens was met je eigen overtuiging. Wat wijsheid is en wijsheid was, daar kun je geen duidelijk antwoord meer op geven. Zo simpel als ik het hier nu stel, zo vaak komt het niet overeen met de realiteit van de dag. Natuurlijk probeer je je in te leven in het gevoel van de ander, natuurlijk is het fijn om een oplossing te geven wanneer er sprake is van een dilemma, natuurlijk ben je je bewust van wat je mogelijk kan gaan inleveren en natuurlijk staan daar ook weer andere zaken tegenover. Desondanks blijft het een kwestie van overwegen, afwegen en jezelf vragen blijven stellen. Doe ik wel als ik niet doe en als ik niet doe kan ik daar dan ook mee leven”! Of, wanneer het niet anders kan, mezelf als een geheelonthouder op te gaan stellen” Tekenend voor de komende dagen. Waarbij de veronderstelling kan zijn dat je je bezighoudt met een mate van bespiegeling, de vraag probeert te beantwoorden wat het afgelopen jaar je heeft gebracht, waarbij mogelijk een mate van berusting een rol in kan gaan spelen. Dat het is gaan lopen zoals je je had voorgesteld, dat mogelijke wensen zijn vervuld en dat je draagkracht in het algemeen en je tevredenheid in het bijzonder, niet aan glans hebben ingeboet. Dat er omstandigheden zijn geweest buiten jouw mogelijkheden om in te grijpen om, dat het uiteindelijk toch wel is meegevallen en dat de daden die je hebt verricht, als mogelijke sterretjes aan een duister firmament nog zichtbaar zijn. Althans, zo kijk ik op dit moment tegen de huidige situatie aan. Natuurlijk is het een feest om getuige te zijn van die jonge boreling, natuurlijk zijn het momenten waarop zij mij met een bijzonder blik weet aan te gapen, natuurlijk is het zo dat haar vader en moeder op dit moment onder ons dak vertoeven en natuurlijk zijn er momenten waarop ik dit geheel anders had voorgesteld. He zij zo en gelijktijdig is het totaal anders. Delen en hopen dat het op termijn de gelegenheid gaat bieden om te helen, dat de glans niet verloren gaat en dat het in de toekomst… Maar dat is waarschijnlijk een utopie, want het leven ‘an sich’ heeft heel andere elementen tot zijn of haar beschikking, die ik nu nog in het ongewisse laat. En waar ik veronderstel dat het soms beter is om niet te weten…