Jeugdsentiment?!

Jeugdsentiment. Kan dat ook als je een beginnende dertiger bent?! En in tijd voor het gemak zo’n veertig jaar ouder bent?! Wel als je iemand ontmoet waarbij voornaam Katinka is en haar achternaam dan wel Krijgsman moet zijn. Jan en Jeanne, regisseurs van de toneelvereniging EMM (Eendracht Maakt Macht) gevestigd in ’t Zand waarbij de Jonge Prins de zaal was waar niet allen biljarttoernooien worden gehouden (het Bregman toernooi om een voorbeeld te geven) maar ook de uitvoeringen plaatsvonden van dat toneelgezelschap, waarbij de Bregmannen (Annie en Gre) mij wisten te verleiden om daar mijn opwachting te komen maken. “Voldaan huiswaarts” de titel van het boek dat verscheen ter gelegenheid van 100 jaar toneel in ’t Zand.

En ik maak mijn opwachting als Camilluci, waarbij mijn eerste woorden zijn: ‘zeg eens, ouwe aardappel…’ Dreigend was ik, luid en duidelijk te verstaan waarop ML (Maarten Leeghwater) had bedacht dat ik op die manier mijn zenuwen de baas bleef. En de regie: Jan Krijgsman. Het was te geef in “GELD TE GEEF.” Mijn debuut dus en wanneer vervolgens ‘de Meid’ onder regie van Jan Krijgsman, vervolgens ‘je kunt het toch niet meenemen’, de ‘Muizenval’ en uiteindelijk ‘Schat, ik ben er hoor’ op de planken worden gevoerd, komt een einde aan mijn toneelgebeuren. Ben dan ook vader geworden en dat nogmaals onder de regie van Dokter van Oosten. Linken met mijn verleden en terug naar het nu.

Uitnodiging van Pauline Bakker en maak ook daar mijn opwachting. Wat valt er anders te doen op zo’n sluierende woensdagmiddag. Dat de weergoden heel andere voornemens hebben, doet geen afbreuk aan de sfeer die bij Fabels te ontdekken valt. Pauline exposeert en mag zich verheugen over voldoende belangstellenden. Zo’n kleine dertig luyden (man is in deze tijd niet helemaal ‘done”), hebben gehoor gegeven aan haar uitnodiging. En ik ontmoet een aantal bekenden, de vader van Pauline, Ro, een fysiotherapeut die jaren in het gezondheidscentrum de Mare heeft gewerkt (zijn naam is mij ontschoten), Hetty en nog wat van gezicht bekenden, tot… Pauline mij voorstelt aan Katinka. Bekend van haar werken waarbij vissen een kenmerk zijn. Eenvoudigweg omdat haar vader Jan viste op het wad en zijn vangst mee naar huis nam en zij niet wist hoe snel zij ’s morgens naar die vissen kon gaan kijken. Dat deze niet het eeuwige leven zouden hebben, dat niet alleen bij Kniertje de vis duur werd betaald, dat zal haar waarschijnlijk een hoop zegen hebben bespaard…

Dan wordt de wereld in een keer klein, dan komen gemeenschappelijke raakvlakken naar boven en is er sprake van die bepaalde vorm van jeugdsentiment. Den Helder, ’t Zand, de Groote Sloot en de vraag waarom ik uit Alkmaar in ’t Zand ben gaan spelen… Ik heb nog wat geld maar dit is niet te geef!