Ode aan een MUZE!

… en daardoor heb ik geen recht gedaan aan de dame waar het gisteren om draaide: Pauline Bakker. Ging er weer eens met mijn eigen verleden vandoor, vandaar dat ik vandaag van de gelegenheid gebruik maak om het een en ander recht te gaan zetten. Want ook Pauline probeert haar paden te verleggen, maakt van de gelegenheid gebruik om zich ook met landschappen bezig te gaan houden, werkt groot en in het klein, probeert licht te scheppen in een veronderstelde duisternis en slaagt hier wonderwel in. Blijft haar specifieke ’touch’ in stand houden, een verdwaalde hond op dat uitgestrekte strand, de nacht waarin een mobieltje dat licht in die duisternis schept, en die ietwat specifiek melancholieke sfeer die zij geregeld weet te vangen.

Dat ik met haar werken wegloop, ook dat is niet iets nieuws. Dat zij blaakt van zelfvertrouwen zal zij niet direct gaan beamen, voor een deel kiest zij voor het bekende en wanneer vervreemding zou kunnen toeslaan, zet zij toch weer haar eigenheid in werking. Op zoek naar een ander evenwicht, een balans die nu eens wat meer dan weer wat minder in haar voordeel uitpakt. Kritisch ook en met in haar achterhoofd dat er ook nog iets te verdienen dient te zijn, zorgt ervoor dat juist die balans en het zoeken daarnaar wederom voor een bepaalde zekerheid garant blijft staan. En ook dat vind ik in haar te prijzen.

Bij jezelf blijven en tegelijkertijd bezig zijn met andere uitdagingen, het niet direct radicaal veranderen van je eigen stijl en er toch voor zorgen dat naast herkenbaarheid, ook de toeschouwer meegaat op het pad dat zij als het ware aanwijst. Je hoeft niet mee te gaan, mag je desondanks blijven verbazen, je laten prikkelen door dat wat zij op dat doek heeft weten te vangen, je te verwonderen hoe zij die specifieke sfeer gestalte heeft weten te geven en tegelijkertijd ervoor zorgt dat je niet helemaal in haar werken ‘verzuipt’, hoewel dat laatste geheel in positieve zin bedoeld is. Je mag je onderdompelen, maar zij zorgt er wel weer voor dat de mogelijke reddingsboei niet ver uit je buurt blijft…