Keerzijde…

Wanneer je weet wat de keerzijde is, kun je je voluit op de voorzijde richten. Neem een willekeurig schilderij of desnoods een foto en wanneer je dit object omkeert kom je soms zaken tegen die je absoluut niet verwacht. Een omschrijving van het schilderij dat niet overeenkomt met de afbeelding, een datum die je terug kan voeren in het verleden, een plaatsnaam of namen van onbekenden die je op een totaal ander spoor zetten dan dat je in eerste instantie had bedacht. Zomaar wat pogingen om de achtergrond wat meer op de voorgrond te gaan zetten.
Want wanneer keerzijden een hoofdrol kunnen gaan spelen, raakt mogelijk de voorzijde uit beeld. En misschien is dit niet direct de bedoeling, het kan hooguit verhelderend gaan werken wanneer de maker op de achterkant een bedoeling heeft bedacht. Om bewust de kijker op een dwaalspoor te zetten, of wellicht de bedoeling heeft gehad om de kijker te prikkelen op een weg die hij of zij in zou kunnen slaan met geen andere bedoeling dan het werk in een kader te gaan plaatsen waardoor je een idee krijgt wat de kunstenaar heeft bewogen om tot dit specifiek werk te komen.

Neem nu bijvoorbeeld het volgende: treed uit je eigen comfortzone en probeer dit te doorbreken door met een drietal foto’s minimaal je leven een inhoud te geven. Wordt het dan iets als in die film ‘Naakt over de schutting’, wordt het de oerkreet die je geslaagd hebt toen je ter wereld kwam of wordt het je doorlopende ouderdom waarbij niet alleen vergrijzing maar ook rimpels, een gekromde rug dan wel een tandeloos bekkie je voorland zullen zijn? Want ogenschijnlijk is het niet zozeer de voorkant die ertoe doet, maar meer de achterkant die van belang lijkt. En wanneer ik dan met die achterkanten aan de haal ga, dan ontstaat er als het ware een andere wereld.

Een wereld die lijkt op te lossen in de zijkanten van zijn…