Kijk, ze rollen!

Het is niet altijd koek en ei, laat staan pais en vree, dat neemt niet weg dat wanneer er een discussie ontstaat omtrent geld en de aanschaf van een andere auto, het zo kan zijn dat het de een de moeite waard lijkt, terwijl de ander het als een overbodige luxe ervaart. Het verschil tussen een man en een vrouw in deze kan belemmerend werken, waar de een het ervaart als zonde van het geld de ander mogelijk gaat voor diverse opties terwijl dat mogelijk nergens op slaat. Wat te denken van een automaat, verwarmde stoelen, een achteruitrijcamera, en de mogelijke afschrijving die zich in de loop van een aantal jaren voordoet.

Enige luxe valt in financieel opzicht mogelijk te permitteren, de ander heeft en geeft niet zoveel om een auto, die het grootste gedeelte van de tijd waarschijnlijk stilstaat. En waar de ander opteert voor het aankleden van bijvoorbeeld een trap of twee, met een navenant bedrag aan pecunia, doet de een geen duit in het toereikende zakje. Of het moet zo zijn dat beide neuzen dezelfde kant komen op te staan en de zoekopdracht die uit handen gegeven is, alsnog tot een compromis kan gaan leiden.

Het is dan ook de luxe die in deze een rol kan gaan spelen, het is het spel dat gespeeld dient te worden om mogelijk tot overeenstemming te gaan komen, maar ook dat is dan nog zeer de vraag, hetgeen zich vandaag de dag voordoet. Het heeft wat weg dat de politiek drijft om met menigeen rekening te blijven houden, waarbij de een geneigd is om wat water bij de wijn te gaan doen, terwijl de ander bij zijn of haar zuivere uitgangspunt blijft staan. waardoor de stemmen de neiging vertonen om te staken en een mogelijke oplossing op de lange baan te schuiven.

Wederom gaat het ook vandaag nergens over, hooguit dat een deal er op dit moment niet inzit, terwijl de oplossing nabij had kunnen zijn. Dealen op een manier die aangeeft dat waar de een bij zijn of haar uitgangspunt blijft hangen de ander het hoofd gaat buigen. een luxe probleem gezien het feit ook dat de verwarming het nog steeds doet, de uitgaven nog steeds plaats kunnen vinden en dat waar mogelijk ook nog een ‘centje’ opzij kan worden gezet, het hooguit wat getallen zijn die van plaats en hoeveelheid veranderen.

Gelijk ook de belastingdienst nog immer in staat blijkt te zijn om gelden van velen om te zetten in een schatkist die de neiging vertoont om steeds minder in die kist te laten stromen.